Εργασιακό, ένα μοντέλο όχι και τόσο ευρωπαϊκό-ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ NEWS247

Τα στοιχεία που ανακοίνωσε αυτές τις ημέρες η Eurostat, σε συνδυασμό με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Επετηρίδας Ανταγωνιστικότητας του IMD που ανακοινώθηκαν τον Ιούνιο, εμφανίζουν το εξής παράδοξο: η Ελλάδα να είναι η ευρωπαϊκή χώρα με το μεγαλύτερο μέσο όρο σε ό,τι αφορά τις ώρες εργασίας των εργαζομένων την εβδομάδα (41 ώρες) και ταυτόχρονα να βρίσκεται στην 49η θέση μεταξύ 64 χωρών σε ό,τι αφορά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της, υποχωρώντας μάλιστα κατά δύο θέσεις σε σχέση με πέρυσι.

Επιπλέον οι μισθοί στην Ελλάδα είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη παρά τις επικοινωνιακές εξαγγελίες του πρωθυπουργού. Στον αντίποδα, η Δανία είναι στην πρώτη θέση της ανταγωνιστικότητας παγκοσμίως και ταυτόχρονα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη, σε ό,τι αφορά τις ώρες εβδομαδιαίας εργασίας των εργαζομένων της (35,4 ώρες).

Αυτό το ακραίο παράδοξο είναι ένας μόνο από τους δείκτες που επιβεβαιώνουν ότι έχει αποτύχει το μοντέλο της φθηνής και απαξιωμένης εργασίας. Και όλα αυτά συμβαίνουν σε καθεστώς γενικευμένης ανασφάλειας, με κατάργηση δικαιωμάτων και προστασίας, σε συνθήκες υπονόμευσης του κοινωνικού διαλόγου μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων.

Ακόμα και οι οπαδοί αυτού του μοντέλου δεν μπορεί να μην παραδεχτούν έστω, ότι έχει εξαντλήσει τα όριά του. Όλοι; Δυστυχώς, όχι όλοι, γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη με το εργασιακό νομοσχέδιο που έφερε χθες στη Βουλή, επιμένει να κάνει ακόμα πιο δυσμενείς τις συνθήκες για τους εργαζόμενους, επιβάλλοντας την ελαστική εργασία,  ενισχύοντας τη μη πληρωμή υπερωριών και υπερεργασίας, καλλιεργώντας την απόλυτη ανασφάλεια και αβεβαιότητα για τους εργαζόμενους.

Επικαλούμενη την ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής Οδηγίας 2019/1152, η οποία στοχεύει στην προστασία των εργαζομένων που εργάζονται με ιδιαίτερα ελαστικές μορφές απασχόλησης, προωθεί διατάξεις που βρίσκονται σε αντίθεση με ρητές απαγορεύσεις της ίδιας της Οδηγίας.

Οι ρυθμίσεις που εισάγονται οδηγούν σε σημαντική αύξηση του συνολικού εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, νομιμοποιούν πρακτικές που ήταν απολύτως παράνομες μέχρι σήμερα και δημιουργούν συνθήκες εξοντωτικές, ακόμα και για εργαζόμενους σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Επιστέγασμα όλων αυτών των ρυθμίσεων αποτελεί και η αποδυνάμωση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας, του καταφυγίου που έχουν οι εργαζόμενοι απέναντι σε παράνομες και καταχρηστικές πρακτικές.

Είναι προφανές ότι το εργασιακό μοντέλο της κυβέρνησης συνιστά σοβαρή απόκλιση από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αφού σε αυτό η εργασιακή ευελιξία στην εργασία πρέπει να συνοδεύεται από ισχυρό πλαίσιο ασφάλειας. Είναι, όμως, παράλληλα και μια σημαντική απόκλιση από την ευρωπαϊκή στρατηγική της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής ευημερίας, καθώς υπηρετεί ένα παρωχημένο και αποτυχημένο αναπτυξιακό πρότυπο.

Αυτό ακριβώς το πρότυπο, το ΠΑΣΟΚ θεωρεί πως πρέπει να αλλάξει. Με προώθηση της πλήρους και ποιοτικής απασχόλησης, με καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, με προσαρμογή στην ψηφιακή επανάσταση, με κανόνες ασφάλειας και προστασίας των εργαζόμενων, με σεβασμό των δικαιωμάτων τους. Κλειδί για όλα τα ανωτέρω η ενίσχυση και θωράκιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών. Και μια άλλη αντίληψη, ριζικά διαφορετική από αυτή της σημερινής κυβέρνησης.