Νέο ασφαλιστικό σύστημα

Θέλω και εγώ να ενώσω τη φωνή μου με το συνάδελφο, τον Πάρη τον Κουκουλόπουλο, σε σχέση με το επαναλαμβανόμενο καθεστώς καθυστέρησης ομιλίας των συναδέλφων.Αλλά, θα ήθελα, κύριε Πρόεδρε, ξεκινώντας, να δώσω μια απαραίτητη διευκρίνιση σε σχέση με αυτά που είπε κραυγάζοντας ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού. Νομίζω ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ο Κανονισμός λέει να αποφεύγονται οι οξείες ή δριμείες διατυπώσεις.

ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΤΡΙΝΗΣ: Θα πρέπει κάποια στιγμή, κύριε Πρόεδρε, σ’ αυτήν την Αίθουσα να σταματήσουμε να πολιτευόμαστε βάσει δημοσιευμάτων, διαρροών ή ό,τι έχουμε ακούσει, χωρίς, βεβαίως, να τα διασταυρώνουμε σε σχέση με την αξιοπιστία.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Η παρατήρησή μου αφορούσε ένα επίρρημα που χρησιμοποίησα.

ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΤΡΙΝΗΣ: Λέω, λοιπόν, επειδή ήμουν παρών στη συνεδρίαση του ΚΤΕ Παιδείας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ειδικά του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού -που βλέπω ότι έχετε μια ανησυχία για ένα θέμα που δεν υπάρχει- ότι ουδέποτε τέθηκε από το Υπουργείο Παιδείας θέμα ή πρόθεση περικοπής ή αναστολής της δυνατότητας μεταγραφής των τριτέκνων στα πανεπιστήμια.

Αυτό, λοιπόν, δεν έχει καμμία σχέση στην πραγματικότητα. Και το λέω για να διασαφηνιστεί, να μην δημιουργηθούν ψευδείς εντυπώσεις. Να μπω λίγο στην ουσία της συζήτησης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρακολουθούμε τρεις μέρες μια αγωνιώδη προσπάθεια των Βουλευτών της Αντιπολίτευσης να εμφανίσουν το ασφαλιστικό νομοσχέδιο με βαρύγδουπους τίτλους και χαρακτηρισμούς. Κάποιοι μίλησαν για «κατεδάφιση». Κάποιοι μίλησαν για «νεκροθάφτες». Βεβαίως, οι συνάδελφοι της Αριστεράς μας έχουν συνηθίσει σε μια λογική ιδεατών, ανεδαφικών και ανεφάρμοστων πολιτικών.

Όλα αυτά δεν μας ξενίζουν. Σίγουρα για τους συναδέλφους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης οι βαρύγδουποι αυτοί χαρακτηρισμοί και τίτλοι προκαλούν μόνο πλήξη και απογοήτευση.

Θα ήθελα ξεκινώντας, πραγματικά και ειλικρινά να συγχαρώ τον Υπουργό Εργασίας, γιατί αν και ξεκίνησε από μία θέση που πάρα πολλοί συνάδελφοί του θα απεύχονταν να βρίσκονται πριν από εννέα μήνες, είμαι βέβαιος κύριε Υπουργέ, ότι αύριο πάρα πολλοί συνάδελφοί σας θα εύχονταν να είναι στη θέση σας, γιατί δώσατε το προσωπικό σας στίγμα, την αποφασιστικότητα, στην πιο κρίσιμη πολιτική πρωτοβουλία που έχει λάβει αυτή η Κυβέρνηση και σήμερα ολοκληρώνεται, βεβαίως με ενστάσεις, βεβαίως με προβληματισμούς, αλλά κυρίως με ισχυρότατη πολιτική βούληση να βάλουμε νέα θεμέλια και νέες βάσεις.

Και δεν έχει τόσο μεγάλη αξία ο αριθμός των συναδέλφων οι οποίοι έλαβαν τον λόγο και υποτίμησαν να πουν ένα ξερό «ναι» σε μία ονομαστική ψηφοφορία. Σημασία έχει κατά πόσο αυτοί οι συνάδελφοι είτε είναι Βουλευτές είτε είναι Υπουργοί, με την πρακτική τους και μέσα βέβαια σε ένα συνολικό σχεδιασμό που υλοποιεί η Κυβέρνηση, θα συμβάλλουν ώστε η δημοσιονομική εξυγίανση να αποφέρει πόρους και έσοδα που θα επιτρέψουν στην Κυβέρνηση και στο Υπουργείο Εργασίας να κάνει αυτές τις διορθωτικές κινήσεις επ’ ωφελεία του μεγάλου αριθμού των ασφαλισμένων της χώρας μας, οι οποίοι αισθάνονται σήμερα ότι θίγονται.

Αναρωτιέμαι, μήπως ο κύριος Πρωθυπουργός ξαφνικά ήθελε να κατεδαφίσει όλα αυτά τα δικαιώματα των ασφαλισμένων, μήπως ο Υπουργός ήθελε να ανατρέψει βιαίως τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών μας. Βάζουν κάποιοι το ερώτημα εάν το ασφαλιστικό νομοσχέδιο συνδέεται ή πηγάζει από το μνημόνιο.

Βεβαίως, οποιαδήποτε προσπάθεια είναι στην κατεύθυνση του εξορθολογισμού των δαπανών και του συστήματος, όπως είναι και αναγκαία η προσπάθεια εξορθολογισμού του ασφαλιστικού συστήματος, βεβαίως συνδέεται με τη γενικότερη προσπάθεια ανοικοδόμησης της χώρας και συνδέεται στο βαθμό που το κράτος κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση τα προηγούμενα χρόνια ήταν βασικός αιμοδότης των ταμείων, για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.

Αλλά, βεβαίως, συνδέεται και στο βαθμό που η συνολική προσπάθεια της Κυβέρνησης θα αποδώσει καρπούς επιτρέποντας αυτό το μέρισμα να αποδοθεί για βελτίωση διατάξεων που σήμερα μπορεί να φαντάζουν άδικες και απεχθείς.

Υπάρχει κανείς σ’ αυτήν την Αίθουσα ο οποίος δεν θα ήθελε να νομοθετεί μεγαλύτερες συντάξεις, με μικρότερη, δυνατή παραμονή στον εργασιακό βίο ή ευνοϊκές διατάξεις για ομάδες πληθυσμού που πραγματικά έχουν αντικειμενική ανάγκη και πρόβλημα; Σε ποιά χώρα, σε ποια οικονομική πραγματικότητα, σε ποια παραγωγική βάση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με ποιους μηχανισμούς ελέγχου και με ποια αντίληψη υποχρέωσης του πολίτη απέναντι στο κράτος και του κράτους απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία και στους ασφαλισμένους; Και επειδή όλοι σ’ αυτήν την Αίθουσα έχουμε συμφωνήσει ότι πρέπει να γίνουν συνολικές αλλαγές, θα πρέπει πριν κάνουμε προτάσεις γενικές και αόριστες  να δούμε πού βρίσκεται η πηγή του προβλήματος, γιατί όλοι ομολογούμε ότι σήμερα υπάρχει ένα σύστημα που είναι στρεβλό. Και ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες και ότι υπήρχαν πολιτικές αποφάσεις που επέτρεπαν ποσοστά αναπλήρωσης πολύ μεγαλύτερα από αυτά τα οποία μπορούσε να αντέξει το σύστημα με τη βεβαιότητα ότι το κράτος θα έρθει πάλι, θα δώσει το επιπλέον ποσό που απαιτείται.

Γιατί υπήρχαν πολιτικές αποφάσεις και πρακτικές που επέτρεπαν πρόωρες συνταξιοδοτήσεις ή επιλεκτικές αντιμετωπίσεις συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού που είχαν τη δυνατότητα συμμετοχής σε κέντρα λήψεως αποφάσεων. Γιατί υπήρχαν πολιτικές αποφάσεις κακής διαχείρισης των πόρων και αποθεματικών χωρίς μακρόπνοο σχεδιασμό. Αλλά, κυρίως γιατί υπήρχαν πολιτικές αποφάσεις που άλλαζαν το ασφαλιστικό σύστημα κατά το δοκούν ενώ υπήρχε συναίσθηση της πραγματικότητας και μετέθεταν διαρκώς το πρόβλημα στο μέλλον.

Εμείς, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάνουμε μία νέα αρχή. Και κάνουμε μία νέα αρχή σίγουρα με έναν βίαιο, επώδυνο και αντιδημοφιλή τρόπο. Αλλά, αυτή η αρχή γίνεται όχι αποσπασματικά, όχι επικοινωνιακά, γίνεται σε συνδυασμό με μία ευρύτερη μεταρρύθμιση στο κοινωνικό κράτος, στην υγεία, στην παιδεία, για να πειστεί ο πολίτης ότι υπάρχει μία στρατηγική η οποία έχει στόχο την ενίσχυση του εισοδήματός του και βεβαίως την ενίσχυσή του σε μία κοινωνία η οποία διαρκώς δημιουργεί μεγαλύτερες δυσκολίες.

Υπάρχουν μέτρα σ’ αυτό το νομοσχέδιο όπως είναι ο διαχωρισμός επιτέλους του κλάδου υγείας από τον κλάδο σύνταξης του ΙΚΑ, το μοναδικό φαινόμενο να παρέχει υπηρεσίες υγείας ασφαλιστικός οργανισμός, νομίζω ότι πλέον μπαίνει οριστικά τέλος. Η ενοποίηση των υπηρεσιών υγείας, ο έλεγχος σε αναπηρικές συντάξεις οι οποίες έφτασαν να είναι ουσιαστικό αντίβαρο στην ανεργία και βεβαίως πολλές άλλες ρυθμίσεις με την τακτοποίηση των οφειλών.

Είναι μία πολιτική πρωτοβουλία, η οποία βεβαίως θα επιφέρει σε όλους εμάς ένα πολιτικό κόστος. Όμως χαρακτηρίζεται κυρίως από την ανάληψη της ευθύνης, κυρίως από την αυτοκριτική που πρέπει όλοι και ως πρόσωπα και ως κόμματα να κάνουμε για τη στάση μας και σε προηγούμενες ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις, αλλά και στην υλοποίηση αυτών των μεταρρυθμίσεων που ψηφίστηκαν, αλλά χαρακτηρίζεται κυρίως, κύριοι συνάδελφοι, από δραστικές αποφάσεις, με υλοποίηση δεσμεύσεων ώστε τα μερίσματα, πραγματικά να ακολουθούν σε βελτιώσεις.

Τελειώνοντας,  κύριε Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε να κάνω μία αναφορά για τη νέα γενιά, γιατί με εκφράζει και με καλύπτει πλήρως η δήλωση του Πρωθυπουργού χθες ότι η θετική ψήφος στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, είναι μία ψήφος εμπιστοσύνης για τις επόμενες γενιές. Πραγματικά οι επόμενες γενιές αποκτούν ένα «παράθυρο» ελπίδας. Βεβαίως, εάν δούμε την πραγματικότητα θα δούμε ότι ελάχιστοι νέοι άνθρωποι πιστεύουν ότι με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, οποιαδήποτε μορφή και εάν είχε, θα μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί στο μέλλον.

Βεβαίως, είναι υποχρέωση της πολιτείας να διασφαλίζει έστω και με μειωμένους όρους τις συντάξεις και το ύψος των συντάξεων, αυτό είναι πολιτική επιλογή για τις γενιές οι οποίες σήμερα διάγουν τα τελευταία βήματα του εργασιακού τους βίου, όμως επιμένω ότι είναι πολιτική επιλογή της κάθε κυβέρνησης να μεταφέρει πόρους στις επόμενες γενιές και είμαι βέβαιος ότι οι συνταξιούχοι οι οποίοι σήμερα υφίστανται περικοπές των συντάξεων, θα το έκαναν με πολύ μεγαλύτερη ευκολία αν είχαν πειστεί ότι αυτά τα χρήματα πηγαίνουν σε ενεργητικές μορφές απασχόλησης.

Και βεβαίως, αν κάνουμε μία σύγκριση μεταξύ των δυνατοτήτων και των αποδοχών και των συντάξιμων των μισθολογικών της γενιάς των εικοσιπεντάρηδων και των τριαντάρηδων της Μεταπολίτευσης,  με τη γενιά των εικοσιπεντάρηδων και των τριαντάρηδων σήμερα, θα δούμε ότι υπάρχει μεγάλη δυσαρμονία.

Και αυτή η δυσαρμονία, κύριε Υπουργέ, θα πρέπει κάποια στιγμή να βελτιωθεί και είναι ένα στοίχημα για την Κυβέρνηση αυτή και για εσάς προσωπικά αυτή η γενιά σήμερα να βρει πραγματικά το μέλλον που της αξίζει και βεβαίως πάντα με αλληλεγγύη στους απόμαχους της ζωής, αλλά κυρίως να αναμορφωθούν οι όροι για πραγματική ελπίδα σε μία νέα γενιά που σήμερα βρίσκεται στο περιθώριο και αδυνατεί να κατανοήσει αυτές τις αλλαγές που κάνουμε.

Σας ευχαριστώ.