Χαιρετισμός για την εκδήλωση του ελβετικού συλλόγου φίλων της δημόσιας βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας

..μα μια που μόχουν μάννα και πατέρας

στον Άδη κατεβή, δεν είναι τρόπος

ποτέ να γεννηθή αδερφός για μένα..

απόσπασμα απο τον

θρήνο της Αντιγόνης

Αγαπητοί διοργανωτές, εκλεκτοί προσκεκλημένοι, φίλες και φίλοι

Ποια λήθη είναι ικανή να «σβήσει» τις θλιβερές αναμνήσεις των δεκάδων νεκρών συμπατριώτων μας και των περιουσιών που χάθηκαν σε μια στιγμή;

Το κύμα αλληλεγγύης από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου απάλυνε κάπως τις πληγές και έδωσε ελπίδα και αισιοδοξία στους κατοίκους του τόπου μας.

Αυτή η αλληλεγγύη και η ελπίδα θα αναβιώνει πάντα μέσα και από την ανιδιοτελή προσφορά ανθρώπων και συλλογικοτήτων, όπως ο Ελβετικός σύλλογος φίλων της δημόσιας βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας.

Ενέργειες όπως εκείνη των Ελβετών μαθητών, με εμπνευστή τον καταγόμενο από την Ανδρίτσαινα συνάδελφο ιατρό και ιδρυτή του Συλλόγου σας, αείμνηστο κ. Πετρόπουλο, η γενναιόδωρη προσφορά του συλλόγου σας με το ποσό των 100.000 ευρώ, παροχή αιγοπροβάτων στους κτηνοτρόφους της περιοχής και άλλες δωρεές αναθέρμαναν οικονομικά την περιοχή, καταφέρνοντας να απαλύνουν τον πόνο και την απόγνωση από μια πρωτοφανή τραγωδία εθνικών διαστάσεων.

Η σταθερή προσφορά και συμβολή, δε, του συλλόγου στη λειτουργία της δημόσιας βιβλιοθήκης της Ανδρίτσαινας αποτελεί και το βασικό λόγο που η πνευματική αυτή κυψέλη μπορεί ακόμα να υπάρχει, αναζητώντας μια καλύτερη αντιμετώπιση από την πολιτεία.

Μολονότι δεν μπορώ να είμαι παρών στην αποψινή εκδήλωση, η σκέψη μου είναι πάντα δίπλα σας με τις θερμότερες ευχές μου για μια βραδιά γεμάτη μνήμες και ¨φλόγα¨ αναγέννησης του τόπου μας.