Ποιοί “έβαψαν την Ελλάδα μπλέ…”- Άρθρο στο ΕΘΝΟΣ

Ο υποτιθέμενος «θρίαμβος» του 33% της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές του Ιουνίου μεταφράζεται σε 1,8 εκ. ψήφους. Δηλαδή, λιγότεροι από 2 στους 10  Έλληνες επέλεξαν να στηρίξουν τον κ.Μητσοτάκη και την παράταξη του. Το ενδιαφέρον είναι πως το ίδιο ποσοστό (33% ) έλαβε η ΝΔ και στις εθνικές εκλογές του 2009, όταν ηττήθηκε από το ΠΑΣΟΚ, με το παράδοξο να λαμβάνει 400 χιλιάδες περισσότερες ψήφους απ’ ότι πριν από ένα μήνα! Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση κάνει ότι το σημερινό άθροισμα του δικομματισμού είναι σχεδόν ίδιο με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ το 2009 ή της ΝΔ το 2007.

Μαγικά μαθηματικά ή δημιουργική λογιστική; Απλά αποχή. Η αποστασιοποίηση του κοινού από την πολιτική αντιπαράθεση και τις κομματικές πρακτικές. Και σε αυτές τις εκλογές, παρ’ όλο που τα διχαστικά διλλήματα ήταν αμείλικτα η αποχή παρέμεινε σε ποσοστά ρεκόρ, άνω του 40%. Παράλληλα, οι πολίτες βρήκαν και έναν άλλο τρόπο να “διαμαρτυρηθούν” μέσω της ευρωπαϊκής κάλπης, ψηφίζοντας κατά 21% τα μικρά, εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και κατά 4,5% λευκό και άκυρο.

Το μήνυμα είναι σαφές προς όλους. Η οργή των μνημονιακών χρόνων μετατράπηκε σε απογοήτευση για τους «αντιμνημονιακούς σωτήρες» και πλέον διαφαίνεται η εκ νέου μετατροπή της σε απόλυτη απαξίωση του πολιτικού συστήματος από τουλάχιστον τους μισούς Έλληνες ψηφοφόρους.

Ποιοί είναι όμως τελικά αυτοί που απέχουν; Πολλοί είναι Έλληνες του εξωτερικού, οικονομικοί μετανάστες στην πλειοψηφία τους, στους οποίους η κυβέρνηση εξακολουθεί να αρνείται να δώσει δικαίωμα ψήφου στον τόπο διαμονής τους. Μια δεύτερη μεγάλη μερίδα πολιτών είναι οι νέοι 18-30, οι οποίοι έχουν μεγαλώσει μέσα στην κρίση και έχουν κλείσει τα αυτιά τους στον κενό πολιτικό λόγο. Έπειτα, είναι πολλοί απογοητευμένοι πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι έχουν βρεθεί σε αδιέξοδο, αντιλαμβανόμενοι ότι ούτε η κυβέρνηση αλλά ούτε και η Νέα Δημοκρατία μπορούν να δώσουν πραγματικές πολιτικές λύσεις.

Όλοι έχουν γίνει μάρτυρες ενός ανηλεούς πολέμου ενάντια στο ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που πλήρωσε το σύνολο του πολιτικού κόστους για την κρίση, το πρώτο κόμμα που ανέλαβε την τεράστια ευθύνη αναδιάρθρωσης της χώρας μετά την καταστροφική διακυβέρνηση του Κ.Καραμανλή και το μοναδικό κόμμα που παραδέχτηκε λάθη του παρελθόντος μέσα από ειλικρινή αυτοκριτική και πραγματοποίησε αλλαγή γενιάς και ανανέωση στελεχών.

Κόντρα στο λαϊκισμό εκ δεξιών και αριστερών, το ΚΙΝΑΛ οφείλει να επαναπροσεγγίσει τους χαμένους ψηφοφόρους, με αίσθημα ευθύνης και συνεχίζοντας το δρόμο της αλήθειας. Η πραγματικά μεγάλη Δημοκρατική παράταξη είναι το μόνο ανάχωμα στο δεξιό συντηρητισμό που φαίνεται να έρχεται και είναι απόρροια του πολιτικού τυχοδιωκτισμού του ΣΥΡΙΖΑ.