Ανάπτυξη στα χρόνια της χολέρας-ΑΡΘΡΟ στο ΕΘΝΟΣ

Ήταν το New Deal του Φ.Ρούσβελτ που έσωσε τις ΗΠΑ από την Μεγάλη Ύφεση ή αν δεν ερχόταν ο 2^ος Παγκόσμιος Πόλεμος θα βυθίζονταν  ακόμα περισσότερο στην εσωστρέφεια και τον κρατισμό;

Τα πενταετή πλάνα ανάπτυξης στην κομμουνιστική Κίνα και Σοβιετική Ένωση θα είχαν καλύτερο αποτέλεσμα αν δε βραχυκύκλωναν στη γραφειοκρατία και τη διαφθορά των καθεστωτικών υπαλλήλων?

Η απότομη ανάδυση της μεσαίας τάξης από τον Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του ‘80 θα είχε θέσει τις βάσεις για σταθερή αναπτυξιακή πορεία αν, ταυτόχρονα, είχαν δημιουργηθεί οι κρατικές υποδομές και είχε προχωρήσει ικανοποιητικά η εκπαίδευση και κατάρτιση των νέων;

Εκ των υστέρων δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Οι σχεδιασμοί και τα ευχολόγια προσκρούουν πάντα στην πραγματικότητα, ιδίως όταν πρόκειται για την ελληνική πραγματικότητα.

Το ίδιο συμβαίνει και με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μέσα σε μόλις 15 μέρες έχει αναθεωρήσει βασικές προεκλογικές θέσεις, από την στελέχωση της δημόσιας διοίκησης και την επιλογή γενικών γραμματέων, ως την αλλαγή του ασφαλιστικού Κατρούγκαλου και το στόχο της μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων.

Στο νευραλγικό τομέα της ανάπτυξης δεν αρκούν οι κινήσεις εντυπωσιασμού, ούτε  επιτρέπονται καθυστερήσεις.

Οι επενδύσεις πρέπει να ξεκολλήσουν. Η επιτάχυνση της διαδικασίας αδειοδότησης και η μείωση της γραφειοκρατίας, η ελάττωση των φόρων και η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών στον επενδυτικό χάρτη είναι θετικά μέτρα.

Είναι αυτονόητα μέτρα που πρέπει να στηριχθούν με στόχο τη διευκόλυνση και ανακούφιση πολιτών και επιχειρήσεων. Οι γενικόλογες κατευθύνσεις όμως δεν είναι αρκετές.

Η έλλειψη σοβαρών μελετών (απότοκο της παραλυτικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ) για τον πιθανό αντίκτυπο των κολοσσιαίων επενδύσεων στον εμπορικό ιστό της Αθήνας, δημιουργεί εύλογες ανησυχίες για το μέλλον των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των εμπόρων.

Των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που αποτελούν το 99,9% του επιχειρηματικού κόσμου και απασχολούν το 87% του εργατικού δυναμικού στη χώρα.

Των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων (μεσαία τάξη) που αποτέλεσαν το ‘’αντικείμενο του πόθου’’ προεκλογικά, για όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, χωρίς να τύχουν αναφοράς στις προγραμματικές δηλώσεις του νέου υπουργού Ανάπτυξης της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Ακούσαμε για τη διάσωση μια μεγάλης πτωχευμένης εταιρείας, αλλά τίποτα για το αργό και πολύπλοκο πτωχευτικό δίκαιο που ταλαιπωρεί το σύνολο των επιχειρήσεων, ούτε βεβαίως για τις θέσεις εργασίας των 300 ευρώ μηνιαίως.

Η οικονομική θεώρηση του “growth” ως αυτοσκοπός και η αποτυχημένη συνταγή της άκριτης απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας στο όνομα της ανάπτυξης, δεν πείθει.

Είναι η ίδια συνταγή που οδήγησε στην οικονομική συρρίκνωση κατά 25% και σταθεροποίησε την υψηλή ανεργία, η ίδια συνταγή που κατατάσσει την Ελληνική οικονομία στις  5 πιο «μίζερες» οικονομίες παγκοσμίως (Bloomberg misery index)

Σήμερα, απαιτείται ευρύτερη συνεννόηση και συνέργεια για να μην ξαναγυρίσουμε στα χρόνια της χολέρας. Επιτέλους, μετά από μια δεκαετία κρίσης και άγονης αντιπαράθεσης, ας μιλήσουμε με ρεαλισμό, χωρίς κομματικές παρωπίδες.