Το τέλος της πολιτικής ταυτότητας-Αρθρο στο ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Το τέλος της πολιτικής ταυτότητας

Ακούγοντας τον πρωθυπουργό να δηλώνει πόσο περήφανος νιώθει που ηγείται της ιστορικής παράταξης της Νέας Δημοκρατίας, κατά την ομιλία του στις προγραμματικές δηλώσεις, γύρισα ασυναίσθητα το βλέμμα μου στα έδρανα των υπουργών της κυβέρνησής του.

Με έκπληξη είδα να χειροκροτούν με περισσή θέρμη στελέχη που μέχρι λίγες ημέρες πριν τις εκλογές ανήκαν (ή νομίζαμε ότι ανήκαν) σε άλλο πολιτικό χώρο. Η επανάληψη του ίδιου αισθήματος που νιώσαμε, λίγα χρόνια πριν, παρατηρώντας τον ξέφρενο καλπασμό του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία.

Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ αποδεικνύεται ο μεγαλύτερος στελεχιακός αιμοδότης τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της Νέας Δημοκρατίας. Ευτυχώς, ο αυτοδύναμος ρόλος μας και οι διακριτές θέσεις μας δεν επέτρεψαν το ΠΑΣΟΚ να γίνει και πολιτικός αιμοδότης των νέων διεκδικητών της εξουσίας.

Αμφότεροι, επιθυμούσαν και επιθυμούν να συμβολίσουν τη στροφή προς το κέντρο δια της αξιοποίησης εμβληματικών ή νεότευκτων στελεχών της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. 

Μόνο που τα πρόσωπα, παρά την όποια δυναμική μπορεί να διαθέτουν, απλά υλοποιούν τις πολιτικές που αποφασίζουν οι ηγετικές ομάδες των κομμάτων που κέρδισαν τις εκλογές. Και τα κόμματα αυτά έχουν συγκεκριμένο και θωρακισμένο πολιτικό DNA, ανθεκτικό στην όποια εισβολή από μεταλλαγμένα γονίδια.

Η αξιοπιστία, η συνέπεια και η φερεγγυότητα των πολιτικών προσώπων δίνουν και το βηματισμό για την αξιοπιστία της πολιτικής. Στα χρόνια της κρίσης, οι πολίτες έκαναν πολλές θυσίες, έχασαν πολλά και αναθεώρησαν ακόμα περισσότερα.

Έζησαν, όμως, και πρωτόγνωρες πολιτικές καταστάσεις, άγνωστες στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Συμπεριφορές που τους έκαναν να χάσουν την όποια εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.

Ανακολουθία προεκλογικών υποσχέσεων με μετεκλογικά πεπραγμένα, αλλαγή θέσης και στάσης σε κρίσιμες επιλογές και ψηφοφορίες στη Βουλή, μετακινήσεις βουλευτών από κόμμα σε κόμμα, πολιτικές μεταλλάξεις ανάλογα με τη δυνατότητα εκλογής που έδινε το κόμμα υποδοχής στην εκλογική περιφέρεια του ενδιαφερόμενου πολιτικού μετανάστη.

Συμπεριφορές που δεν επιβεβαιώνουν κατ’ ανάγκην τη ρήση του Ουίνστον Τσώρτσιλ ότι ‘’Οι άλλοι αλλάζουν απόψεις για χάρη του κόμματός τους, εγώ αλλάζω κόμμα για χάρη των απόψεών μου’’, αλλά μάλλον εντάσσονται σε μια ιδιωτική στρατηγική επιβίωσης, πέρα και πάνω από αρχές και αξίες. Με την όποια εξαίρεση του πολιτικού που όντως δεν άλλαξε απόψεις και απλά βρέθηκε στο φυσικό πολιτικό του χώρο, έστω και αργά.

Αρχές και αξίες που είναι ζητούμενο στο πολιτικό σύστημα της χώρας, στη μετά κρίση εποχή. Μαζί με την οικονομική ανάκαμψη, την κοινωνική και πολιτισμική αναγέννηση και τη γεωπολιτική ανάταση, η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως αποκατάσταση και ανανέωση της σχέσης του πολίτη με τους πολιτικούς και την πολιτική. 

Για πολλά πολιτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, οι αρχές και οι αξίες ήταν και είναι πάνω από θέσεις και ‘’ευκαιρίες’’. Ίσως είναι και ο βασικός λόγος που το Κίνημα Αλλαγής δε θα γίνει ποτέ πολιτικός αιμοδότης του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί οι αρχές και οι αξίες δε μεταγγίζονται, ειδικά με όρους εξουσίας.