Πες ό,τι θες… το δικαίωμα που μας έδωσε η 3η του Σεπτέμβρη-Άρθρο Μ. Κατρίνη

Πες ό,τι θες… πες για τον Αντρέα και το πως ευθύνεται για την κρίση στην Ελλάδα. Ούτως ή άλλως, είναι στη μόδα.

Το αφήγημα της δεξιάς έχει πετύχει. Η προπαγάνδα του Γκέμπελς δίδαξε ότι «αν επαναλαμβάνεις ένα ψέμα αρκετά συχνά, τότε γίνεται αλήθεια» και η Νέα Δημοκρατία με τη βοήθεια κάποιων «προοδευτικών» κομμάτων το έκανε πράξη.

Πες για τα ελλείματα, το  χρέος, τη γραφειοκρατία, τους δημοσίους υπαλλήλους, τη Λιάνη, τον Κοσκωτά. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Μην πεις όμως ότι την 3^η του Σεπτέμβρη του 1974 δεν ξεκίνησε η επανάσταση του προοδευτικού κόσμου της Ελλάδας. Μην πεις ότι – με όλα τα αρνητικά της – η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έβγαλε τη χώρα από δεκαετίες ανείπωτης φτώχειας, κοινωνικού αποκλεισμού και πολιτικής καταπίεσης.

Πες ό,τι θες… όμως μην ξεχνάς.

Η αναπτυξιακή πολιτική της πρώτης οκταετίας του ΠΑΣΟΚ έφερε άμεσες αλλαγές στο βιοτικό επίπεδο του Έλληνα αγρότη και εργάτη, κυρίως στην επαρχία. Η οικονομική ανάταση των τάξεων αυτών και τα έργα υποδομής σε ολόκληρη την περιφέρεια οδήγησαν στην ανάπτυξη μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε ολόκληρη τη χώρα. Το εθνικό δίκτυο μεταφορών αναβαθμίστηκε, οι γεωργικές μονάδες εκσυγχρονίστηκαν, ο μαζικός τουρισμός έκανε τα πρώτα δειλά βήματά του.

Πες ό,τι θες… όμως θυμήσου ότι πριν το ΠΑΣΟΚ του ’81 δεν μπορούσες.

Η ελευθερία του λόγου δεν ήταν δεδομένη, τουλάχιστον όχι για όλους. Στο εργασιακό περιβάλλον υπήρχε σιωπηρή συμφωνία για τα πολιτικά φρονήματα. Συγκεκριμένες εφημερίδες δεν μπορούσαν να διαβαστούν δημοσίως, ενώ οι κρυφές συγκεντρώσεις σε σπίτια ομοϊδεατών ήταν αναγκαίες για να υπάρχει μια γεύση ελευθερίας. Όσο και να προσπαθεί η δεξιά να μας πείσει για το αντίθετο, το ΠΑΣΟΚ έφερε στην Ελλάδα την πραγματική ελευθερία λόγου και πεποιθήσεων.

Πες ό,τι θες… όμως σκέψου.

Η διακήρυξη της 3^ης του Σεπτέμβρη δε μιλούσε για επιτόκια δανεισμού, κέρδη επιχειρήσεων και οίκους αξιολόγησς. Μιλούσε για τον άνθρωπο. Τον Έλληνα πολίτη. Εσένα και εμένα. «Για να καταργηθούν τα προνόμια των λίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευτούν η μητέρα, το παιδί, τα γερατειά. Για να κατοχυρωθεί η κοινωνική και η οικονομική ισότητα των δύο φύλων. Για να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων».

Ο εκφυλισμός της πολιτικής ζωής την τελευταία δεκαετία αφαίρεσε την ουσία της πολιτικής και έφερε στο προσκήνιο τυχοδιωκτικές πρακτικές, οι οποίες μετατράπηκαν σε δόγμα.

Η φράση του Ανδρέα Παπανδρέου «Η Ελλάδα ανήκει τους Έλληνες» καπηλεύτηκε από ακροδεξιές ομάδες, ενώ η δήθεν «προοδευτική αριστερά» αποποιήθηκε οτιδήποτε έχει να κάνει με το έθνος και την πατρίδα, ενοχοποιόντας την έννοια του αριστερού πατριώτη. Ξέχασαν άραγε τους αγώνες της Εθνικής Αντίστασης, η οποία αναγνωρίστηκε επί ΠΑΣΟΚ το 1982?

Τα σκάνδαλα, πραγματικά και φανταστικά, έγιναν το επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Σημαντικά εθνικά ζητήματα εργαλειοποιήθηκαν στο βωμό του προεκλογικού αγώνα. Κεκτημένα δεκαετιών μπαίνουν ξανά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Απολύσεις άνευ αιτιολογίας, ελαστικές μορφές εργασίας και κυρίως «ελαστικοί μισθοί», πάντα προς τα κάτω. Τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι η νέα ιδεολογία, η προσέλκυση επενδύσεων ο αυτοσκοπός.

Επενδύσεις και ιδιωτική πρωτοβουλία. Χωρίς μέτρο, χωρίς έλεγχο. Ιδιωτικοποίηση των πάντων. Η ρητορική  αποδόμησης του εθνικού συστήματος υγείας, παιδείας και υπηρεσιών έφτασε στο «επιθυμητό» επίπεδο. Η ισοπεδωτική φράση «τίποτα δε λειτουργεί σε αυτή τη χώρα» έγινε κτήμα όλων μας.

Άρα; Πλήρης απελευθέρωση της αγοράς, ιδιωτικοποιήσεις και κατάργηση των ελέγχων. Ξεχνώντας ότι η αγορά έχει ένα και μόνο σκοπό: το κέρδος, πάση θυσία.

Ακόμα και αν, αποδεδειγμένα, το μοντέλο έχει αποτύχει παγκοσμίως, οδηγώντας τεράστιες κοινωνικές ομάδες σε φτωχοποίηση και αυξάνοντας την εγκληματικότητα σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Ακόμα και αν οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες έχουν ξεπεράσει τα ποσοστά της εποχής της Γαλλικής επανάστασης.

 «Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να συμμετέχει ενεργά ο Λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της Χώρας. Για να εξασφαλιστεί η εργασία και η κατοικία σε όλους τους Έλληνες».

45 χρόνια πέρασαν από τη διακήρυξη της 3^ης του Σεπτέμβρη. Η κοινωνία εξελίχθηκε, η τεχνολογία γιγαντώθηκε, το βιοτικό επίπεδο ανέβηκε. Γιατί λοιπόν η φράση αυτή σήμερα μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ;

  Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις εφημεριδες ΠΡΩΙΝΗ Πύργου, ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ Αχαίας, ΗΜΕΡΑ Ζακύνθου