Προκλήσεις και κίνδυνοι για την αγροτική πολιτική – ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΠΑΤΡΙΣ”

Προ ημερών στη Βουλή έκανα λόγο για «μαύρα σύννεφα ευρωπαϊκής προέλευσης πάνω από τους Έλληνες αγρότες», μιλώντας για τις διαπραγματεύσεις σχετικά με την νέα κοινή αγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα «μαύρα σύννεφα» δεν οφείλονται μόνο στην αποχώρηση της Βρετανίας που είχε υψηλή συνεισφορά στα ευρωπαϊκά ταμεία. Οφείλονται και στη συζήτηση που άνοιξε από κάποιες χώρες σχετικά με τον τρόπο κατανομής των ενισχύσεων.

Οι χώρες αυτές θέτουν το ζήτημα της λεγόμενης εξωτερικής σύγκλισης, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει σκανδαλώδης κατανομή υπέρ της χώρας μας, που είναι δεύτερη στην κατανομή δικαιωμάτων με 500 ευρώ ανά μονάδα έκτασης, έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου που είναι 259. Έτσι η χώρα μας κινδυνεύει να χάσει τεράστια ποσά ενισχύσεων και από τα 20 περίπου δις ευρώ που λάμβανε με την προηγούμενη συμφωνία, να εισπράξει μόνο 16 δις κατά την περίοδο 2021-2027. Το ερώτημα, όμως, είναι πώς φτάσαμε σε ένα τέτοιο σημείο.

Είναι γεγονός ότι η ευνοϊκή κατανομή που ίσχυε μέχρι τώρα, είχε επιτευχθεί από το 2002, μετά από διαπραγμάτευση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Τα τελευταία όμως χρόνια εμφανίστηκε μια συνεχής αδυναμία διαπραγμάτευσης που ξεκίνησε από τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζεται μέχρι τώρα σε πολλά πεδία, από το οικονομικό και την εξωτερική πολιτική, μέχρι το μεταναστευτικό και προσφυγικό. Ενώ, δηλαδή, στα προβλήματα που είχαν ήδη οι αγρότες ήρθαν να προστεθούν και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, η προηγούμενη κυβέρνηση δεν κατέθεσε ούτε καν έναν ολοκληρωμένο φάκελο για μπορέσουν να αποζημιωθούν από κονδύλια που προβλέπονται για τέτοιες περιπτώσεις. Τα αντανακλαστικά της σημερινής κυβέρνησης δεν φαίνεται, επίσης, να είναι καλύτερα.

Σε μια εποχή που όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι οι προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής και η ανάγκη για μετάβαση σε μια «πράσινη γεωργία», απαιτούν γενναία διάθεση πόρων, η Ελλάδα δεν φαίνεται να διεκδικεί το δικό της μερίδιο. Από την άλλη, η Ευρώπη πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η διατροφική της επάρκεια δεν μπορεί να εξαρτάται από αδασμολόγητα προϊόντα τρίτων χωρών και ότι η στήριξη στην ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία είναι στήριξη του δικού της συμφέροντος για μακροπρόθεσμη αυτάρκεια. Ωστόσο, καμία από τις τελευταίες δύο κυβερνήσεις δεν σκέφτηκε να θέσει το ζήτημα της αδασμολόγητης κυκλοφορίας των τουρκικών προϊόντων στην ΕΕ, τη στιγμή μάλιστα που η γειτονική χώρα έχει αποθρασυνθεί και δεν καταλαβαίνει άλλη γλώσσα από εκείνη των οικονομικών κυρώσεων.

Σήμερα που δοκιμάζεται η διαπραγματευτική ικανότητα της παρούσας κυβέρνησης, οι οιωνοί δεν είναι ευχάριστοι για αγρότες και κτηνοτρόφους. Δεν υπάρχουν μέτρα αντιμετώπισης του αθέμιτου ανταγωνισμού, που συμπιέζει τις τιμές ποιοτικών προϊόντων, φτάνοντας σε μείωση μέχρι και 3,2% για το ελαιόλαδο. Η αναγκαιότητα να στηριχθούν οι ομάδες παραγωγών και οι συνεταιρισμοί, σε συνδυασμό με μέτρα φορολογικά, ασφαλιστικά και μείωσης του ενεργειακού κόστους, δεν γίνεται αντιληπτή. Το νομοσχέδιο που συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή για τους συνεταιρισμούς, δεν περιέχει μέτρα εκσυγχρονισμού, ενίσχυσης της διαφάνειας, της λογοδοσίας και της αναπτυξιακής προοπτικής τους, παρά μόνο μικροδιευθετήσεις και μικρορυθμίσεις.

Ως Κίνημα Αλλαγής αναδεικνύουμε συνεχώς αυτά τα ζητήματα και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Το θέμα είναι να αποφασίσει η κυβέρνηση ποια συμφέροντα εκπροσωπεί και να αποδείξει, εάν μπορεί να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά υπέρ των Ελλήνων αγροτών.