Συνέντευξη στο Ραδιόφωνο του ANT1 στο δημοσιογράφο Νικόλα Βαφειάδη

Καλημέρα σας κ. Κατρίνη.

Καλημέρα κ. Βαφειάδη.

Τι γίνεται με αυτό το θέμα των Ταξί, έχει ξεσηκωθεί ο κόσμος είναι διαρκώς οι επαγγελματίες στο δρόμο, δημιουργείται συνεχώς κοινωνικό πρόβλημα και αναταραχή. Δεν υπήρχε ένα πιο εύσχημος πιο γρήγορος πιο αποτελεσματικός τρόπος για να επιλυθεί το θέμα του ανοίγματος αυτού του επαγγέλματος;

Να σας πω κύριε Βαφειάδη. Εμείς, ο ρόλος μας είναι να ισορροπούμε μεταξύ των πολιτικών επιλογών της Κυβέρνησης και της κοινωνικής πραγματικότητας. Και γι αυτό και την επιστολή που στείλαμε στον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Μεταφορών, είναι προς την κατεύθυνση του να βρεθεί μια λύση η οποία και θα ικανοποιεί την αναγκαιότητα να υπάρξει άνοιγμα με κανόνες, όπως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μας είπε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, αλλά από την άλλη να γίνουν σεβαστά και κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορούμε να προσποιηθούμε ότι δεν τα βλέπουμε.

Δηλαδή, ο στόχος της απελευθέρωσης δεν μπορεί να ισοδυναμεί με εκμηδενισμό μιας περιουσίας, η οποία είχε  αποκτηθεί με στρεβλό τρόπο; Με στρεβλό τρόπο, με τρόπο που δεν δηλωνόταν στις δημόσιες αρχές σωστά. Το γνώριζαν, όμως, όλοι.

Πρέπει να πάμε λοιπόν σε μία απελευθέρωση η οποία θα γίνει με κανόνες, θα σέβεται τους αυτοκινητιστές και βεβαίως πάνω απ όλα θα είναι προς όφελος των πολιτών.

Δηλαδή, μια απελευθέρωση η οποία δεν θα συνοδεύεται με δυνατότητα ελεύθερης διαπραγμάτευσης από οργανωμένες ομάδες του κομίστρου, ώστε ο πολίτης να ‘χει φθηνότερες και καλύτερες υπηρεσίες, δεν καταλαβαίνω πιο σκοπό εξυπηρετεί.

Η απελευθέρωση δεν είναι μόνο η επαγγελματική ευκαιρία που θα δοθεί πιθανότατα αύριο σε κάποιους χιλιάδες ή εκατοντάδες νέους ανθρώπους, αλλά πρέπει να καταδειχθεί πως οι πολίτες θα ωφεληθούν.

Η λύση Ρέππα που επροτείνετο δεν τα προέβλεπε αυτά; Δηλαδή δημιουργούσε ανατροπές άλλες; Γιατί δεν προκρίθηκε η λύση αυτή η οποία ήταν έτοιμη και συμφωνημένη με τους ιδιοκτήτες των Ταξί.

Κοιτάξτε, αυτό ήταν μια επιλογή του υπουργού Υποδομών, το να αναθεωρήσει μια συζήτηση, ένα Προεδρικό Διάταγμα το οποίο ήταν έτοιμο να εκδοθεί. Ο κάθε υπουργός έχει δικαίωμα, πάντα σεβόμενος τις αρχές της Κυβέρνησης και τις προτεραιότητες της Κυβέρνησης, να έχει τη δική του οπτική γωνία και να δώσει το προσωπικό του στίγμα. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνεται πάντα σε εναρμόνιση με την κοινωνική πραγματικότητα και τον πιο στόχο εξυπηρετεί. Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, δεν μπορεί στην Ελλάδα να έχουμε αναγάγει σε μείζον ζήτημα αλλαγής της χώρας, της φυσιογνωμίας  και του δημοσιονομικού μοντέλου της χώρας , το ζήτημα της απελευθέρωσης των Ταξί. Είναι μια παράμετρος η οποία επαναλαμβάνω θα πρέπει να γίνει με κανόνες και με σεβασμό στην κατάσταση αυτών των ανθρώπων , οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια με την ανοχή της πολιτείας κινούνται σε συγκεκριμένους ρυθμούς.

Πρέπει όμως να γίνουν πάρα πολλά πράγματα. Ένα από αυτά είναι η απελευθέρωση των επαγγελμάτων και ένα κομμάτι της απελευθέρωσης είναι η απελευθέρωση των ταξί.

Εμείς λοιπόν κάνουμε κάποιες προτάσεις τις οποίες έχουμε κάνει και στα αρμόδια Κοινοβουλευτικά Όργανα και πάντα προς τη λογική του να γίνουν αποδεκτές, αν όχι όλες ορισμένες από αυτές, ώστε να υπάρχει μια δίκαιη λύση η οποία θα είναι και στο πνεύμα της νέας εποχής, αλλά βεβαίως θα σέβεται και μία κατάσταση η οποία υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια και δεν την ακυρώνει ισοπεδωτικά και συλλήβδην.

Κ. Κατρίνη τα μέτωπα της απελευθέρωσης είναι πολλά, δεν είναι μόνον το μέτωπο των ταξί. Από την άλλη πλευρά έχουμε κάποιου είδους παλινωδίες, γιατί δεν μπορούμε να μην  το χαρακτηρίσουμε παλινωδία από τη μία η Κυβέρνηση να έχει έτοιμο Π.Δ., να κάνει πίσω μετά να ξανακάνει πίσω λόγω των αντιδράσεων, να δημιουργείται θέμα με την τρόικα ενώ δεν υπήρχε θέμα –είχε σχεδόν λυθεί το ζήτημα- και τώρα να έχουμε να αντιμετωπίζουμε το ίδιο θέμα σε άλλους τομείς, όπως π.χ. στο ζήτημα της εργασιακής εφεδρείας.  Ξεκίνησε, ανηγγέλθη σε όλους τους τόνους και τώρα η Κυβέρνηση το ξανασκέφτεται, να υπάρχει θέμα νομιμότητας και βεβαίως να βάζουμε την τρόικα στη διελκυστίνδα- σήμερα σας λέμε αυτό αύριο εκείνο- και ενδεχομένως να χάνει  και την αξιοπιστία της η Κυβέρνηση. Δεν πρέπει να δοθεί περισσότερη προσοχή από το Κυβερνών κόμμα;

Κ. Βαβειάδη συμφωνώ ότι θα πρέπει να είμαστε αξιόπιστοι όσον αφορά στους ευρωπαίους ετέρους μας και τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί και η κοινή γνώμη σε πάρα πολλές ευρωπαϊκές χώρες, από αυτές που μας δανείζουν διάκειται  συντριπτικά εις βάρους της Ελλάδας. Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και αξιόπιστοι. Όμως, σε κάποια θέματα  τα οποία είναι ιδιαίτερα λεπτά, όπως το θέμα της εργασιακής εφεδρείας και το θέμα των απολύσεων στο δημόσιο τομέα, με τον τρόπο με τον οποίο ζητούνται ή με τον τρόπο με τον οποίο απαιτούνται να γίνουν, νομίζω ότι είναι ένα καλό σημείο και ζήτημα διαπραγμάτευσης, γιατί πρέπει να δούμε το δημοσιονομικό όφελος ή και κόστος που θα προκύψει από μια οποιαδήποτε πολιτική πρωτοβουλία – απόφαση της Κυβέρνησης.

Και όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους νομίζω ότι πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Δεν είναι δίχτυ προστασίας στο δημόσιο γενικά και αόριστα ή  κανένας δεν λέει ότι μας αφήνει αδιάφορους το γεγονός ότι χιλιάδες άτομα στον ιδιωτικό τομέα, αυτή τη στιγμή λόγω της ύφεσης και της κρίσης, λόγω αυτής της μεταβατικής περιόδου βρίσκονται στην ανεργία για μεγάλο διάστημα  και το κράτος προστατεύει τους δημοσίους υπαλλήλους.

Θέλουμε ένα καινούριο κράτος, θέλουμε αποτελεσματικότερο κράτος, αυτό μας ενδιαφέρει. Να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες, να κοστίζει λιγότερο γενικά στο φορολογούμενο πολίτη και στο κράτος συνολικά.  Αυτός λοιπόν είναι ο στόχος. Οι εταίροι μας ζητούν να γίνουν απολύσεις μαζικές εδώ και τώρα  και για λόγους δημοσιονομικούς όπως εκτιμούν αυτοί και για λόγους άρσης, όπως λένε, των κοινωνικών αδικιών, να μην υπάρχει αυτός ο προστατευτισμός.

Θεωρώ όμως ότι είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα και πολύ σοβαρό  για το οποίο θα πρέπει να υπάρχει μια τεκμηριωμένη πρόταση γιατί αυτή τη στιγμή εάν μία απόφαση συνεπάγεται μεγαλύτερο δημοσιονομικό κόστος για τη χώρα ξέρετε πολύ καλά κ. Βαφειάδη ότι αυτό θα μετακυλιστεί πάλι σε μία νομοθετική ρύθμιση στη Βουλή, οριζόντιου χαρακτήρα η οποία θα είναι εκ φύσεως άδικη. Και δεν πιστεύω ότι υπάρχουν πλέον ψυχολογικά περιθώρια στους έλληνες πολίτες να ακούσουν πλέον κάτι ανάλογο. Αυτή λοιπόν είναι η αγωνία και αυτό προσπαθούμε να αποτρέψουμε μέσα από κάποιες παρεμβάσεις ή προτάσεις ή αγωνία ή  οποιαδήποτε  συζήτηση γίνεται.

Μιλώντας με το χέρι στην καρδιά, πιστεύετε ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα έχει μείνει λίγο  στο περιθώριο υπό την πίεση της τρόικας και των ξένων δανειστών μας;

Δεν νομίζω ότι αυτή τη στιγμή ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα  αντιμετωπίζει θέμα ή δίλημμα ύπαρξης αν είναι στο περιθώριο ή στο προσκήνιο. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ κ. Βαφειάδη έχει μια ιστορική ευθύνη και δυστυχώς ο ρόλος της είναι πολύ δυσάρεστος και πολύ άχαρος. Γιατί σε μία συγκυρία που η χώρα βρίσκεται όχι στο σημείο μηδέν, νομίζω ότι βρίσκεται σχεδόν κάτω από το σημείο μηδέν με όλη την κοινή γνώμη και όλους τους ευρωπαίους εταίρους να μας περιμένουν στο πρώτο λάθος, στην πρώτη ολιγωρία στην πρώτη αστοχία να τραβήξουν το καλώδιο από την πρίζα, η Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ κόντρα στον γνωστό λαϊκισμό  που η μεταπολιτευτική περίοδος επέβαλε να λέμε ναι σε όλα, να υιοθετούμε όλα τα αιτήματα να είμαστε μόνον ευχάριστοι και να μεταθέτουμε τα προβλήματα στο μέλλον, η Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ κάτω από συνθήκες ασφυκτικής κοινωνικής και προσωπικής πίεσης για τον κάθε βουλευτή ξεχωριστά, αναλαμβάνει αυτό το βαρύ τίμημα να πιει αυτό το πικρό ποτήριον πολλές φορές. Αυτή τη στιγμή, όμως, ο μόνος στόχος που υπάρχει για την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ είναι να διασωθεί η χώρα, να αποφύγουμε τη χρεωκοπία, να παραμείνουμε στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια γιατί για εμάς είναι πολιτική επιλογή αυτό και μέσα από επώδυνες συγκρούσεις, πάντα με όρους κοινωνικής πραγματικότητας και ρεαλισμού να πάμε σε μια άλλη Ελλάδα πιο δημιουργική, οικονομικά και παραγωγικά ανεξάρτητη, με ένα άλλο μοντέλο λειτουργίας και βεβαίως με άλλες υπηρεσίες στην καθημερινότητα του πολίτη. Αυτά είναι πάρα πολύ ωραία, μπορούν να ακούγονται πολύ ευχάριστα και πολύ ανέφικτα, πρέπει να γίνουν, όμως, και πρέπει να γίνουν μέσα από σκληρές καθημερινές μάχες. Αυτό κύριε Βαφειάδη δεν είναι θέμα μόνον της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ ή μόνον του πολιτικού συστήματος.

Πρέπει ο καθένας να αναλάβει την ατομική ευθύνη που του αναλογεί, ώστε να γίνουν κάποιες αλλαγές. Μπορεί ο χρόνος να μην είναι σύμμαχος, θα πρέπει όμως σε θέματα κοινής λογικής να υπάρχει μια στοιχειώδης συνεννόηση. Γι’ αυτό και απαιτούμε από τα άλλα κόμματα που εκπροσωπούνται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο να μην πηγαίνουν στην γνωστή τακτική των εύκολων και ανέξοδων υποσχέσεων ή των κατηγοριών μιας κατάστασης, που ειδικά η Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει ασκήσει διακυβέρνηση θα όφειλε να είναι πολύ πιο προσεκτική στις δηλώσεις και στις καταγγελίες της, αλλά ΄ρθουν δημιουργικά και να δώσουμε όλοι μαζί αυτή τη μάχη για το μέλλον της χώρας το οποίο δυστυχώς είναι υποθηκευμένο.