ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ. Από το ”οικονομικό θαύμα” στα κρεματόρια

Σαν σήμερα το 1945, σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς.

Η βιομηχανικής κλίμακας δολοφονία εκατομμυρίων ανθρώπων, στη συντριπτική πλειοψηφία τους Εβραίοι, φαντάζει σήμερα σχεδόν αδιανόητη για τον ανθρώπινο νου. Πρέπει, όμως, να σκεφτούμε ότι προηγήθηκαν διεργασίες είκοσι και πλέον ετών, ώστε να οδηγηθούμε στη βαρβαρότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Όλα ξεκίνησαν από μια απλή πολιτική επιχειρηματολογία, κάποιων λίγων ακροδεξιών που ήθελαν να υπεραπλουστεύσουν τη δεινή οικονομική κατάσταση της Γερμανίας του 20’. Πάγια και διαχρονική τακτική της δεξιάς, να βρίσκει εύκολα μηνύματα, εύπεπτες έννοιες και μια, φαινομενικά, λογική πορεία σκέψης.

“Ο λαός πεινάει, η ανεργία καλπάζει, τα ήθη έχουν ξεπέσει. Ευθύνονται οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, που ελέγχονται από τους καπιταλιστές της Δύσης και τους μπολσεβίκους της Ανατολής.”

Ακροατήριο υπάρχει και διψάει για περισσότερη «πληροφορία». “Ποιος πραγματικά φταίει; Ποιος κρύβεται πίσω από τις κυβερνήσεις που θέλουν το κακό μας; Μα φυσικά οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι, στην πλειοψηφία τους Εβραίοι. Οι ίδιοι Εβραίοι που ελέγχουν και τα σοβιέτ της Ρωσίας (!)”. Όλοι μαζί σε μια παγκόσμια Εβραϊκή συνομωσία…

Το ακροατήριο δεν πείθεται ακόμα, μόνο κάποιοι λίγοι. Κάποιοι φανατικοί ιδεολόγοι, κάποιοι αμόρφωτοι, κάποιοι ψυχολογικά ασταθείς. Συνωμοσιολόγοι, αποκρυφιστές, πολεμοχαρείς ή απλά καιροσκόποι.

Όμως το ”κραχ” του29’ έδωσε το πολιτικό άλλοθι που χρειάζονταν. “Εμείς το προβλέψαμε, εμείς σας στα λέγαμε, ήρθε η ώρα για αλλαγή…” ήρθε η ώρα του Γκέμπελς και της προπαγάνδας. Προπαγάνδα τόσο επιτυχημένη που το ναζιστικό κόμμα είχε υποστηρικτές στις περισσότερες δυτικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Βρετανίας και της Αμερικής. Όλοι εστιάζουν στο «οικονομικό θαύμα» του Χίτλερ και πολλοί μιλάνε για τα δίκαια ‘’εθνικά’’ του αιτήματα. Ακόμα και όταν καταφθάνουν καράβια με Εβραίους πρόσφυγες από τη Γερμανία, οι περισσότερες χώρες αρνούνται να τους δεχτούν και τους οδηγούν πίσω, σε βέβαιο θάνατο.

Στη Ναζιστική πλέον Γερμανία, επί μια δεκαετία, το μίσος διδάσκονταν επίσημα στα σχολεία, στις παιδικές κατασκηνώσεις, στα τουριστικά θέρετρα και τους εργασιακούς χώρους. Ας σκεφτούμε απλά, ότι ο δεκαοκτάχρονος Γερμανός στρατιώτης του 1944-45 (οι χρονιές με το μεγαλύτερο ρυθμό «εξόντωσης») το μόνο που έχει λάβει ως εκπαίδευση είναι η θεωρία της Άριας φυλής και το μίσος προς τους «υπανθρώπους». Το μόνο που έχει δει ως έφηβος είναι πόλεμος και καταστροφή. Ο θάνατος είναι απλά μέρος της καθημερινότητας.

Ο αντισημιτισμός, που ήταν ήδη διαδεδομένος παγκοσμίως, έχοντας πλέον πολιτική υπόσταση και οικονομική «δικαιολογία», επεκτείνεται πλέον πολύ πέρα από τα όρια της Γερμανίας, ήδη από το 1930. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέρος στις σφαγές των Εβραίων, είτε επρόκειτο για στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε για πογκρόμ ή απλές δολοφονίες, πήραν μέρος επίσημα (ως μέλη των SS & φύλακες στα στρατόπεδα) ή ανεπίσημα (προδότες και συνεργάτες) χιλιάδες άνθρωποι από πολλές εθνότητες, κυρίως Ουκρανοί, Πολωνοί, Γάλλοι, Κροάτες, Ούγγροι, Ρουμάνοι, Σλοβάκοι, ακόμα και Έλληνες.

Και όλα ξεκίνησαν από μια μπυραρία στο Μόναχο, μόλις 20 χρόνια νωρίτερα. Κάποιοι λίγοι γραφικοί χαρακτήρες, χωρίς ιδιαίτερη παιδεία, χωρίς πολιτική εμπειρία, χωρίς καν δομημένη ιδεολογία, μίλησαν ανοιχτά για τη «λύση» σε όλα τα προβλήματα των Γερμανών…

Είναι πραγματικά τρομακτικό το πως μια ανυπόστατη και πραγματικά ανόητη θεωρία βρίσκει υποστηρικτές παγκοσμίως. Είναι ακόμα πιο τρομακτικό όταν η θεωρία αυτή μετατρέπεται σε βάρβαρη και απάνθρωπη πράξη, μέσα από μια αργή και σταθερή μετάλλαξη των μηνυμάτων. Ίσως το τρομακτικότερο όλων είναι το πόσο εύκολα μπορεί, μέσα σε λίγα χρόνια, ένα πολιτισμένο έθνος να μετατραπεί σε δολοφόνο βιομηχανικής κλίμακας.

#HolocaustRemembranceDay