Αγροτική Οικονομία και Προστασία Περιβάλλοντος-ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ”ΠΑΤΡΙΣ”

Ένα από τα θέματα που σπανίως απασχολούν την κοινή γνώμη ευρύτερα- και όχι τους λίγους ειδικούς που έχουν αντιληφθεί πλήρως τη σημασία του-είναι η σύνδεση της αγροτικής παραγωγής με την προστασία του περιβάλλοντος και την κλιματική αλλαγή. Οι επιπτώσεις όμως της κλιματικής αλλαγής στην αγροτική παραγωγή είναι τεράστιες: σχεδόν ανατρέπουν τον χάρτη της αγροτικής παραγωγής στην Ελλάδα , όπως τον ξέρουμε. Αυτά σύμφωνα με τις μελέτες του εθνικού δικτύου για την Κλιματική Αλλαγή.

Μεγάλες και εμβληματικές καλλιέργειες όπως η ελιά, το αμπέλι και τα οπωροφόρα, εκτιμάται ότι σταδιακά θα πρέπει να βρουν διαφορετικές περιοχές να ΄΄μεταναστεύσουν΄΄ προκειμένου να μείνουν ανταγωνιστικές. Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για την ζωική παραγωγή.

Για όλα αυτά τα θέματα, δεν έχει αρχίσει καν ο διάλογος για τα όποια μέτρα αντιμετώπισης. Διάλογος προγραμματικός με τους αγρότες και τους εκπροσώπους τους που ζουν όλη τους τη ζωή κοντά στη φύση  και την παραγωγή και οι οποίοι αντιλαμβάνονται καλύτερα από τον καθένα τις αλλαγές που ήδη συντελούνται στον χώρο τους.

Οι σημερινές επιπτώσεις θα γίνουν εντονότερες: μείωση παραγωγικότητας, χρονική αύξηση της διάρκειας της καλλιέργειας, μείωση των υδάτινων πόρων, αύξηση του κόστους παραγωγής, αλλαγή στην ποιότητα των προϊόντων.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει  και η συμβολή της αγροτικής παραγωγής στις εκπομπές ρύπων από:

• Την εκτροφή των ζώων και τη διαχείριση των αποβλήτων τους
• Τη χρήση λιπασμάτων
• Την αποψίλωση των δασών
• Τη χρήση ενέργειας από ορυκτά καύσιμα

Παράλληλα, όμως, οι αγροτικές δραστηριότητες συμβάλλουν με άλλους τρόπους στην άμβλυνση των φαινομένων της κλιματικής αλλαγής, όπως με :

• Την αναδάσωση χερσαίων εδαφών
• Την προστασία μέσω των ορθών πρακτικών της βιοποικιλότητας
• Την αποφυγή της διάβρωσης των εδαφών

Η αντιμετώπιση των περίπλοκων προβλημάτων έχουν δημιουργήσει την ανάγκη για νέους τρόπους σκέψης και νέες ιδέες αντιμετώπισής τους. Η ιδέα της αγρο-οικολογίας (agro-ecology) όχι μόνο ως διεπιστημονικός τομέας αλλά και ως οικονομική-πολιτική-κοινωνική βάση αναφοράς σε προγραμματικές ρεαλιστικές λύσεις, είναι καθοριστική.

Μέσα σε αυτό το πολύπλοκο περιβάλλον η νομοθέτησή μέτρων που δεν έχουν συμπεριλάβει τις γνώσεις και τις εμπειρίες των ανθρώπων και της επιστήμης και της παραγωγής, είναι αποσπασματικές και αμφισβητούμενες. Ποιος έχει εξηγήσει π.χ ως σήμερα στους αγρότες σε βάθος την αγορά ενέργειας και το μέλλον της, τι πρέπει να αναμένουν, με ποια τεχνολογία και σε πόσο χρόνο θα υπολογίζουν τα κέρδη τους και με ποιες αποσβέσεις;

Συνδυάζονται λειτουργικά οι ΑΠΕ με τις περιοχές υψηλής παραγωγικότητας; Υπό ποιες συνθήκες και με τι εργαλεία χρηματοδότησης;

Αν πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου, μήπως η υποκατάσταση των ορυκτών καυσίμων πρέπει να συνδυαστεί με τη σωστή επεξεργασία-ανακύκλωση των κτηνοτροφικών και γεωργικών αποβλήτων με στόχους μετρήσιμους στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας;

Τι ρόλο παίζουν και τι πρέπει να  παίξουν  οι συνεταιρισμοί, οι αγρότες και οι ενεργειακές κοινότητες;

Από την απλή συλλογή των κλαδοδεμάτων έως την  διαχείριση των αποβλήτων των γεωργικών και ζωικών εκμεταλλεύσεων και βιομηχανιών, ο νέος ρόλος του αγρότη είναι σημαντικός και αναντικατάστατος.

Και είναι χρέος όχι μόνο της πολιτείας αλλά και των πολιτικών κομμάτων και της επιστημονικής κοινότητας να φέρουν στο δημόσιο διάλογο προτάσεις και ιδέες για το αύριο.

Για να συζητήσουμε και να συναποφασίσουμε για το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας, με την ορθή αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων και τη μακροχρόνια βιωσιμότητα των αγροτικών και κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων.