Περιβάλλον και πολιτική, μια σχέση αγάπης και μίσους-ΑΡΘΡΟ

Δυστυχώς, για πολλά χρόνια στη χώρα μας, το ζήτημα «περιβάλλον» βρισκόταν στην ατζέντα μόνο μερικών ακτιβιστικών οργανώσεων και θεωρείτο προϊόν εθελοντισμού κάποιων λίγων ρομαντικών, οι οποίοι, εσφαλμένα, κατηγορούνταν ότι μεγαλοποιούν γεγονότα και καταστάσεις.

Σε πολιτικό επίπεδο, το ζήτημα αντιμετωπιζόταν είτε προσχηματικά, σε επίπεδο προεκλογικών εξαγγελιών-κυρίως στην τοπική αυτοδιοίκηση- ή διαδικαστικά με την επικύρωση διεθνών συμφωνιών στη Βουλή που λίγοι κατανοούσαν και ακόμα λιγότεροι συζητούσαν. Κόμματα με μονοθεματικό χαρακτήρα αντιμετωπίζονταν ως ψήφος διαμαρτυρίας, ενώ ταυτόχρονα η περιβαλλοντική θεματολογία ερμηνευόταν ως  εξαρχής αντι-επιχειρηματική στάση.

Ακόμη και σήμερα, το περιβάλλον αξιολογείται ως ζήτημα τριτευούσης σημασίας στην πολιτική ζωή του τόπου, παρά τις περί του αντιθέτου σημειακές εξαγγελίες. Η μεν κυβέρνηση έχει αξιολογήσει ότι δεν θα έχει τα επικοινωνιακά οφέλη που ευελπιστεί, εντάσσοντάς το στη ρητορική της, η δε αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί επουσιώδη τον πολιτικό αντίλογο περί τούτου, ακολουθώντας την πεπατημένη της συνθηματολογίας.

Διότι δεν θεωρείται θέμα «πρώτης γραμμής» ο διαχωρισμός ανακύκλωσης και κομποστοποίησης, η σημασία και εφαρμογή του zero waste policy και η πραγματική ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Οι υπουργοί δεν γίνονται αρεστοί όταν μιλούν για επιμερισμό του κόστους μεταξύ εταιριών και πολιτείας για “green initiatives”  και η αντιπολίτευση δεν αντλεί ψηφοφόρους αν προτείνει συναίνεση για τη δημιουργία Ελληνικού κλιματικού νόμου, όπως έκανε το Κίνημα Αλλαγής.

Η αντιπροσωπεία, όμως, της χώρας που θα βρεθεί στην επερχόμενη σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών στη Γλασκόβη, στις αρχές Νοεμβρίου, θα κατανοήσει ιδίοις όμμασι τους …αιώνες που μας χωρίζουν από κάποια προηγμένα, επί του θέματος, κράτη, όπως η Σκωτία.

Ίσως δουν ότι οι κάτοικοι της πόλης γνωρίζουν επακριβώς πότε περνούν τα φορτηγά περισυλλογής συγκεκριμένων ειδών ανακύκλωσης και σκουπιδιών, ώστε να έχουν έξω από το σπίτι τους τον αντίστοιχο κάδο. Ίσως δουν τα αιολικά πάρκα που ηλεκτροδοτούν τεράστιες περιοχές, σε τοποθεσίες που δεν ενοχλούν. Ίσως επισκεφθούν βιομηχανικές ζώνες, που θυμίζουν περισσότερο «εμπορικά πάρκα», στρατηγικά τοποθετημένες κοντά σε αεροδρόμια, ώστε να μην υπάρχουν άσκοπες μετακινήσεις. Ίσως ενημερωθούν για τους περιβαλλοντικούς νόμους που ακολουθούν όλες ανεξαιρέτως οι εταιρίες και βιομηχανίες της χώρας. Και όλα αυτά σε μια από τις πιο μολυσμένες πόλεις του πλανήτη, τουλάχιστον μέχρι κάποιες δεκαετίες πριν.

Αυτή είναι η «άβολη αλήθεια» και μας ξεπερνά όλους. Για οποιονδήποτε δεν είναι «αρνητής» της κλιματικής αλλαγής, πρέπει να προβούμε σε πράξεις… χθες!

Από την περίφημη ατομική ευθύνη, την εταιρική εφαρμογή των νόμων, τη συντεταγμένη εθνική μας προσπάθεια σε πανευρωπαϊκό πλαίσιο και παγκόσμιο επίπεδο.

Η κυβέρνηση πρέπει να κατανοήσει ότι έχει ρόλο αποφασιστικό και όχι παραινετικό. Δεν αρκεί μια επικοινωνιακή προσπάθεια «εκπαίδευσης και συνέτισης»! Οφείλει να αναγνωρίσει τη σπουδαιότητα του ζητήματος και τον υπερκομματικό χαρακτήρα του, ώστε να εφαρμοστούν άμεσες πολιτικές και να προχωρήσουμε συντεταγμένα σε στοχευμένες ενέργειες.