Ομιλία Μιχάλη Κατρίνη στην Κεντρική Επιτροπή του Κινήματος Αλλαγής

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ μεταξύ συντρόφων και φίλων.

Θέλω να το τονίσω αυτό γιατί μια παράμετρος που σκέπτομαι και με απασχολεί τελευταία, είναι αυτή, της κομματικής αλληλεγγύης.

Και δεν μιλάω για την κομματική αλληλεγγύη που απλώς γράφεται, αν γράφεται στα καταστατικά, αλλά για αυτή την ιδεολογική και ηθική δέσμευση του ‘’ανήκειν’’ σε έναν πολιτικό χώρο, σε ένα πολιτικό κίνημα.

Στο κοινό μας πολιτικό σπίτι, που είναι κάτι παραπάνω από πολιτικός φορέας, κάτι παραπάνω από μηχανισμός εξουσίας, που είναι δέσμευση ζωής για αυτά που πιστεύουμε και αυτά που πρεσβεύουμε, για αυτά που αγωνιστήκαμε και συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τη χώρα μας και τον λαό μας.

Τον αγώνα μας για πρόοδο, ισότητα, εθνική ανεξαρτησία, βιώσιμη ανάπτυξη, κοινωνική και διαγενεακή αλληλεγγύη, προστασία των αδυνάτων.

Το Κίνημά μας σφράγισε με τις μεγάλες κοινωνικές κατακτήσεις του την ιστορία της μεταπολίτευσης και βρίσκεται στον πυρήνα όλων των μεγάλων προοδευτικών αλλαγών που έγιναν στην Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια.

Και σήμερα;

Σήμερα είμαστε ένα πολιτικό σχήμα με μικρή παρέμβαση στα κοινωνικά κινήματα, χωρίς ενθουσιασμό και συναισθηματική ενότητα.

Σήμερα πρέπει να αποδεχθούμε ότι είμαστε ένα κόμμα μεσαίου μεγέθους που ακόμα κι αν διπλασιάσουμε τις δυνάμεις μας, πάλι μεσαίου μεγέθους κόμμα θα είμαστε.

Και το λέω αυτό γιατί φρονώ ότι κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί, αν δεν το κατανοήσεις και δεν το αποδεχθείς στην πραγματική του διάσταση.

Γιατί πιστεύω ότι η σταδιακή αποκατάσταση της σχέσης εμπιστοσύνης με τους Έλληνες, περνάει μέσα από την αλήθεια, την ειλικρίνεια και την κατάθεση συγκεκριμένης πρότασης για το αύριο.

Η τωρινή συγκυρία θα μπορούσε να είναι μια ιδανική στιγμή για τη μεγάλη επανεκκίνηση του χώρου μας.

Σε σχεδόν ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, το πολιτικό εκκρεμές στρέφεται προς τη σοσιαλδημοκρατία και τις ιδέες της. Στις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ισπανία, τη Νορβηγία και ευρύτερα τις Σκανδιναβικές χώρες, τα Σοσιαλιστικά και Σοσιαλδημοκρατικά Κόμματα επιστρέφουν και αποκαθίστανται στη συνείδηση των πολιτών.

Στην Ελλάδα, αντίθετα, μας κυβερνά μια συντηρητική κυβέρνηση με οικονομική πολιτική περασμένων δεκαετιών, μια κυβέρνηση που ευαγγελίζεται ως μεταρρύθμιση την αυτορρύθμιση της αγοράς και αποθεώνει τις ξαναζεσταμένες συνταγές της Μάργκαρετ Θάτσερ.

Διεύρυνση των ανισοτήτων, χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα, έμφαση στην αποχώρηση του κράτους από στρατηγικούς τομείς της οικονομίας,  καθυστέρηση και υπανάπτυξη με μανδύα εκσυγχρονισμού.

Στην άλλη πλευρά του δικομματισμού, στέκεται ένα κόμμα που παρά την παραμονή του επί 5 χρόνια στην εξουσία, εξακολουθεί να βασανίζεται από το σύνδρομο του μικρού κόμματος της Αριστεράς.

Ένα κόμμα, οι αποτυχημένες πολιτικές του οποίου οδήγησαν στη συσπείρωση  της συντηρητικής παράταξης και την πολιτική κυριαρχία της ΝΔ.

Μια κυριαρχία που διατηρείται ακόμα και εδραιώθηκε πάνω στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.

Σε αυτό όμως το πολιτικό περιβάλλον είμαστε υποχρεωμένοι να πορευτούμε, να δράσουμε και να παλέψουμε, ώστε να ανακτήσουμε τον πρωταγωνιστικό μας ρόλο.

Σε αυτό το περιβάλλον καλούμαστε να υπερασπιστούμε τις ιδέες μας και τη χρησιμότητα μας ως πολιτικός φορέας, για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Το να μιλάμε για τις παλιές ένδοξες ημέρες, το ηρωικό μας παρελθόν και τα σύμβολά μας, μου θυμίζει ιστορίες παλαιών πολεμιστών γύρω από το τζάκι τις κρύες μέρες του χειμώνα.

Το ίδιο μου ακούγεται – και συγνώμη που θα το πω- και η έκφραση για ΄΄επαναπατρισμό των ψηφοφόρων μας΄΄. Οι ψηφοφόροι μας συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν άλλαξαν πατρίδα, κόμμα άλλαξαν. Εμάς άλλαξαν και σ΄  εμάς λένε να αλλάξουμε.

Να αλλάξουμε λοιπόν: είναι προφανής η ανάγκη για ανανέωση προσώπων, ιδεών, ρητορικής απεύθυνσης.

Ζούμε στους καιρούς της αρχής της κλιματικής κρίσης, της 4^ης Βιομηχανικής επανάστασης και στο μέσο μιας υγειονομικής κρίσης.

Η λογική της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας του 2000 που  μετέτρεψε την εργασία σε απασχόληση και την ανισότητα σε ανταγωνιστικότητα, που αποδέχθηκε την κυριαρχία της αγοράς στο δημόσιο χώρο, πρέπει να μείνει πίσω μας.

Σε αυτό το πλαίσιο ανοικτού διαλόγου αντιλαμβάνομαι και την επερχόμενη διαδικασία για την εκλογή  ηγεσίας στο Κίνημα Αλλαγής και όχι, προφανώς, σε μια λογική αναδιάταξης εσωτερικών συσχετισμών.

Να ξαναμιλήσουμε για την εργασία και τους ευάλωτους εργαζόμενους, για την άμβλυνση των ανισοτήτων, την αναδιανομή και τη δίκαιη φορολόγηση, τις νέες απαιτήσεις  του Κράτους Πρόνοιας, την παραγωγική ανασυγκρότηση και την εξωστρεφή οικονομία, την παιδεία ως μοχλό ανάπτυξης, κοινωνικής ένταξης και κινητικότητας.

Με ένα Εθνικό Σχέδιο ,που δε θα στηρίζεται μόνο στην κατανάλωση ,αλλά στη δημιουργία ισχυρών αλυσίδων παραγωγής, σε μια περίοδο παγκόσμιων οικονομικών, επιδημικών και μεταναστευτικών  κρίσεων.

Συντρόφισσες- σύντροφοι,

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι ο χώρος μας ήταν αυτός που πρωτοστάτησε στην προάσπιση των εθνικών μας θεμάτων και στη  χάραξη  εθνικών στρατηγικών. Αυτό πρέπει να ξανακάνουμε.

Η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, η προσπάθεια επιβολής δυο κρατών στην Κύπρο, οι συνεχείς αμφισβητήσεις του διεθνούς δικαίου  στο Αιγαίο και την Κύπρο, οι παρεμβάσεις των γειτόνων μας στην Ανατολική Μεσόγειο,  καθιστούν  επιτακτική την ανάγκη δημιουργίας συμμαχιών και αξόνων ,διμερών ή πολυμερών, για την αντιμετώπιση της.

Μας υποχρεώνει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες, για τη διαμόρφωση μιας ευρωπαϊκής στρατηγικής για τη Μεσόγειο και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Τώρα πρέπει να μιλήσουμε για την Ελλάδα στα νέα γεωπολιτικά δεδομένα, για την Ελλάδα που θέλουμε και για αυτό που όλοι ονομάζουμε Προοδευτική Διακυβέρνηση.

Πως εφαρμόζεται στην πράξη, σε ποια κοινωνικά στρώματα απευθύνεται, ποιους και πως τους κινητοποιεί, πως κατορθώνει τελικά να αφορά τους πολλούς.

Στην πραγματικότητα λοιπόν, συντρόφισσες και σύντροφοι, να μιλήσουμε για τις κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες μας.

Να μιλήσουμε καθαρά για αυτές.

Είναι η ώρα και είναι η ευκαιρία.

Γιατί όλοι υποστηρίζουμε ότι ενδεχομένως το 2022 θα είναι εκλογική χρονιά.

Ας κάνουμε λοιπόν, ό, τι πρέπει για να έχουμε μια καθαρή πρόταση για τους Έλληνες  πολίτες.

Για τους Έλληνες πολίτες πουν μας ακούν και μας παρακολουθούν.

Για τους Έλληνες πολίτες που θέλουμε να εναποθέσουν και πάλι τις ελπίδες τους στο Κίνημά μας.

Αυτή η συζήτηση πρέπει να κυριαρχήσει το επόμενο χρονικό διάστημα και αυτή είναι που θα  προσελκύσει το ενδιαφέρον των πολιτών.

Η ανοικτή συζήτηση θα οδηγήσει στη συμμετοχή, η συμμετοχή θα σφραγίσει την επανεκκίνηση του χώρου και η επανεκκίνηση του χώρου θα αμφισβητήσει τους υπάρχοντες πολιτικούς συσχετισμούς.

Μια πολιτική διαδικασία με πραγματική ενότητα, εσωτερική δημοκρατία και ισχυρή δέσμευση για την επόμενη ημέρα του Κινήματος Αλλαγής

Μια πολιτική πρόταση με καθαρό στίγμα και σαφείς προτεραιότητες για την επόμενη ημέρα της χώρας.

Καλό μας αγώνα!