Αναπολώντας τα παιδικά χρόνια πατάω πιο στέρεα στα πόδια μου- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΤΑ ΝΕΑ»

Όταν αναπολείτε τα παιδικά σας χρόνια ποια πρόσωπα και ποια γεγονότα επανέρχονται ζωηρότεραστο μυαλό σας;

Πάντα θυμάμαι και αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια ,στο χωριό Πελόπιο του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας.

Είμαι ένα παιδί που είχε την ευτυχία να μεγαλώσει μέσα στη φύση, να παίζει με τα άλλα παιδιά καθημερινά κυνηγητό,κρυφτό,ποδόσφαιρο,έζησα δηλαδήφυσιολογικά παιδικά χρόνια.

Όταν αναπολώ εκείνες τις ωραίες στιγμές,αισθάνομαι,ναπατάω πιο στέρεα στα πόδια μου.Αν συγκρίνουμε ένα παιδί σημερινό,όπως το περιγράφουμε ως καθωσπρέπει,θα μπορούσε να με χαρακτηρίσει κανείς  ακόμη και ως αγρίμι.Θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγίατους συμμαθητές μου και τη δασκάλα μου στο Δημοτικό,την κυρία Ελένη,που έχω την τύχη να την συναντώ ακόμη και σήμερα.

Αν σας ζητούσε κανείς να αναφέρετε ένα πρόσωποπου να λειτούργησε για σας ως πρότυπο,ποιο θα ήταναυτό;

Θα έλεγα τον Ουίνστον Τσόρτσιλ και συγκεκριμένα μια φράση του που υπήρξε για μένα σημαδιακή. Είχε πει πως <<η επιτυχία δεν είναι παντοτινή και η αποτυχία δεν είναι μοιραία. Σημασία έχει να βρίσκεις τη δύναμη και το κουράγιο να συνεχίζεις>>.Ειδικότερα σήμεραμάλιστα που τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και οι συνθήκες για το μέλλον διαγράφονται πολύ πιο αντίξοεςσε σχέση με τις σημερινές. Ωστόσο παρατηρούμεσήμερα τα νέα παιδιά ,αν και έχουν τεράστιεςδυνατότητες, να μη συμμετέχουν στο πολιτικό, το οικονομικό και το κοινωνικό γίγνεσθαι. Να μη διεκδικούν και κυρίως να μη θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα, σύμφωνα με τη ρήση του ΜαχάτμαΓκάντι<<οφείλουμε να δουλεύουμε για την αλλαγή που προσδοκούμε>>.Αντίθετα τα νέα παιδιά περιορίζονταιστα απλά, στα αυτονόητα και στα δεδομένα. Σαν να αναβάλλουν διαρκώς γιατί φοβούνται την ήττα, την απογοήτευση. Αν όμως δεν υπερβούν αυτή την αναστολή δεν πρόκειται να δουν τον κόσμο να αλλάζει.

Έχει γίνει μια σχεδόν αναπόφευκτη ερώτηση στη συζήτηση με κάθε πολιτικό για το τι φρονεί για το Διαδίκτυο.

Το Διαδίκτυο έχει εξελιχθεί σε τρόπο ζωής. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του χωρίς το Διαδίκτυο,έστω κι αν ανακαλεί στη μνήμη του με νοσταλγίαπεριόδους που, αν και δεν υπήρχε Διαδίκτυο, έχουνχαραχτεί μέσα του ως αλησμόνητες. Η επικοινωνία, η ενημέρωση, οι αγορές, οι εμπορικές συναλλαγές ,δεν περνάνε πλέον μόνο μέσω Διαδικτύου αλλά και μέσωκινητού τηλεφώνου. Μια συσκευή ,δηλαδή, που ρυθμίζει το σύνολο της ζωής μας. Βλέπω με τρόμο τα νέα παιδιάπου όλη τους η επικοινωνία γίνεται μέσω Διαδικτύου. Με πρώτη κίνηση ,όταν ξυπνούν, να πιάνουν το κινητότους και τελευταία να το αφήνουν όχι πριν πέσουν για ύπνο, αλλά πριν κλείσουν τα μάτια τους για να κοιμηθούν. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, αυτός  ο τρόπος ζωής δεν αφορά μόνον τα παιδιά, αλλά και μας τους μεγάλους, καθώς μειώνει, αν δεν εξαφανίζει, τις αποστάσεις αναμεσά στους ανθρώπους, κι ενώ κάνει τον καθένα να μπορεί να αισθάνεται συμμέτοχος στην κοινωνική ζωή. Σε δέκα χρόνια θα μιλάμε για μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα σε σχέση με τη σημερινή .Ελπίζει όμως κανείς η πραγματικότητα αυτή να μην είναι εικονική .Να μην αφήσουμε την πραγματική ζωή να υποκατασταθεί από τη <<πραγματικότητα>> που ζούμε μέσα από μια οθόνη.

Ποιο ταξίδι σας συμβαίνει να έχει χαραχτεί μέσα σας ανεξίτηλο;

Ένα ταξίδι στη Σαντορίνη. Ένα ταξίδι που η μαγεία της Καλντέρας, του ηλιοβασιλέματος και των αρχαιολογικών θησαυρών σε συνδυασμό με το γεγονόςπως στο νησί αυτό επισημοποιήθηκε ο δεσμός μου με την γυναίκα μου το έχουν μεταβάλλει σ έναν διαρκώςνοσταλγημένο προορισμό.

Αν μέσα στις καταστροφικές συνέπειες της πανδημίαςθα μπορούσε να αναγνωρίσει κανείς και μια θετικήτης πλευρά ποια θα ήταν αυτή;

Το γεγονός ότι πυροδότησε και επιτάχυνε τις διαδικασίεςώστε να εισέλθουμε στην ψηφιακή εποχή. Ο κόσμοςυποχρεώθηκε τόσο στην εκπαίδευση όσο και σε πολλέςάλλες μορφές εργασίας ,αλλά και στην καθημερινότητατου γενικότερα, να χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο και τις νέες τεχνολογίες, όχι μόνο για να επικοινωνεί γενικά και αόριστα αλλά και για να δίνει και να παίρνει μαθήματα,τέλος πάντων ό,τι έκανε ο καθένας στο γραφείο του να το κάνει τώρα από το σπίτι του. Ήταν κάτι που θα συνέβαινε κάποια στιγμή, τώρα απλούστατα έγινεγρηγορότερα. Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη θετικήπαραπέτο σε σχέση με την πανδημία.

Κλιμακώνοντας τα διαβάσματα σας, σε σχέση με ποια βιβλία διατηρείτε το ζωηρότερο ενδιαφέρον;

Διαβάζω πολύ προκειμένου να ενημερώνομαι για τα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά δρώμενα και να μπορώ να τοποθετούμαι στις δημόσιες συζητήσεις με συγκεκριμένες προτάσεις. Η πολιτική έχει δυστυχώς ένα βαρύ τίμημα ,την έλλειψη ελεύθερου χρόνου.

Διαβάζοντας ένα λογοτεχνικό βιβλίο γίνεσαι καλύτεροςως άνθρωπος ή έστω ξεφεύγεις από την συμβατικότητατης καθημερινής πολιτικής ενασχόλησης. Κάτι που είναι αναμφισβήτητα και αναζωογονητικό και λυτρωτικό. Δεν έχω σταματήσει να διαβάζω βιβλία ιστορικούενδιαφέροντος. Μελέτες κυρίως με διαφορετική προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων. Μ αρέσει επίσηςνα διαβάζω την ιστορία μέσα από ένα γεωπολιτικόπρίσμα. Μπορείς εύκολα και αξιόπιστα να ερμηνεύειςόλα αυτά που γίνονται σήμερα και μάλιστα με μια προβολή στο μέλλον.