Η λήθη ως λύση – Άρθρο στο karfitsa.gr

Η οριακή οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση στη χώρα απαιτεί συνένωση δυνάμεων, υπερβάσεις και τολμηρές αποφάσεις.
Ο πρωτοφανής πολιτικός κανιβαλισμός, ο απλόχερος λαϊκισμός και ο ανέξοδος πλειστηριασμός εύκολων λύσεων και ελπίδων έσπειραν το διχασμό και την οργή στην πλειοψηφία των πολιτών.
Οργή χωρίς λύση στα ασφυκτικά, καθημερινά προβλήματα επιβίωσης. Προβλήματα που αγγίζουν όλους μας, ολοένα και περισσότερο, ολοένα και περισσότερους.
Η μετάθεση ευθυνών, ιδίως όταν στρέφεται κατά πολιτικών δυνάμεων και προσώπων, αποτελεί μια συνήθη πρακτική που ηχεί ευχάριστα στα αυτιά των πολιτών.
Όσοι αναλαμβάνουν, χρεώνουν τους προηγούμενους με επιχειρήματα περισσότερο ή λιγότερο λογικά. Η ανοχή του κόσμου επιτρέπει την αγορά χρόνου, αλλά και σφάλματα. Με το αζημίωτο, πάντα, για όλους τους φορολογούμενους.
Η ζωή προχωρά, η πολιτική αντιπαράθεση αναπαράγεται, τα προβλήματα αυξάνονται, οι πολίτες πιέζονται και αναζητούν λύσεις, οι λύσεις δεν έρχονται και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.
Ποια ερωτήματα μας τραβούν προς τα πίσω σήμερα;
1.Ποιός φταίει πιο πολύ, ποιός χρέωσε τη χώρα, ποιός αποδιοργάνωσε το κράτος, ποιός διόρισε περισσότερους, ποιός εμπλέκεται σε περισσότερες υποθέσεις διαφθοράς.
Νομίζω ότι αυτά αποτιμήθηκαν πολιτικά πολύ πρόσφατα. Για το σκέλος της ηθικής και της διαχείρισης, ας αποφανθεί η δικαιοσύνη παραδειγματικά. Είναι καθολική απαίτηση.
2.Ποιός είπε τα περισσότερα ψέματα, ποιός έταζε μαγικές λύσεις (με το όνομα ΕΛΠΙΔΑ), ποιός δηλητηρίασε τη δημόσια συζήτηση την ώρα των αναγκαστικών δύσκολων αποφάσεων, ποιός έχασε χρόνο και φόρτωσε με επιπλέον δάνεια μια ταλαιπωρημένη χώρα.
Νομίζω ότι η πρόσφατη εμπειρία και η έκδηλη ανησυχία και ανασφάλεια όλων των πολιτών μας απαγορεύουν την επανάληψη ατυχών χειρισμών αλλά και την αυτοπαγίδευση της πολιτικής δικαίωσης.
Φτάνει πια η βουτιά προς τα πίσω!
Οφείλουμε να υπερβούμε το παρελθόν, να επενδύσουμε για το αναγκαίο χρονικό διάστημα στη λήθη και να εργαστούμε λογικά, συλλογικά και προοπτικά.
Να ‘’προσποιηθούμε’’ πως ξεχάσαμε τον κακό εαυτό μας και το κακό παρελθόν μας. Χωρίς να εξιλεώσουμε κανένα ή να ψάχνουμε εξιλέωση.
Να δώσουμε λύσεις στους κυρίαρχα μη προνομιούχους του 2015 : τους νέους που είναι άνεργοι, υποαπασχολούμενοι, κατά διαστήματα απασχολούμενοι, σίγουρα όμως πενιχρά αμειβόμενοι.
Που εξοργίζονται γιατί το πολιτικό ενδιαφέρον περιορίζεται στις κάθε είδους συντάξεις.
Που απορούν π.χ. γιατί, ενώ είναι πτυχιούχοι και κάτοχοι μεταπτυχιακού, πρέπει να παίρνουν καθαρές αποδοχές 580-700 ευρώ και να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές πάνω από 200 ευρώ για να πληρώνονται συντάξεις αποφοίτων δημοτικού μεγαλύτερες από τις αποδοχές των νέων πτυχιούχων.
Με την, πάση θυσία, διατήρηση των κεκτημένων της προηγούμενης γενιάς δεν μπορεί να αλλάξει η χώρα.
Ας ξεχάσουμε, λοιπόν, το παρελθόν και ας επενδύσουμε στο μέλλον.