«Κλειδί ο πρωτογενής τομέας στη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας»ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΑΤΡΙΣ»

Ανάπτυξη και επενδύσεις. Δυο λέξεις-κλειδιά, όχι μόνο για την οικονομία, αλλά και για την κοινωνία και την προοπτική της χώρας.

Η πραγματική πρόκληση είναι να σχεδιάσουμε μαζί, ιδιωτικός και δημόσιος τομέας, τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιηθούν σωστά όσοι πόροι φθάσουν τελικά στις ελληνικές επιχειρήσεις.

Ποιοι είναι οι κλάδοι στους οποίους η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να βασιστεί προκειμένου να πετύχει το στόχο της βιώσιμης ανάπτυξης; Επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε τρεις τομείς που αποτελούν μοχλούς ανάπτυξης ενός νέου παραγωγικού μοντέλου : στον πρωτογενή τομέα, στον τουρισμό και τη μεταποίηση-βιομηχανία.

Ο πρωτογενής τομέας στη χώρα μας διακρίνεται για τα υψηλής ποιότητας προϊόντα, υστερεί όμως ως προς την ανταγωνιστικότητά και την εξωστρέφεια, παρά τα βήματα προόδου που σημειώθηκαν τα χρόνια της κρίσης και την αύξηση των εξαγωγών την περίοδο της πανδημίας. Απαιτούνται σύγχρονα συστήματα παραγωγής, αλλά και υψηλή, σταθερή και εγγυημένη ποσότητα. Η υψηλή διατροφική αξία θα αναδειχθεί με την εισαγωγή της καινοτομίας, τις δυναμικές καλλιέργειες, αλλά και έξυπνες κινήσεις από νέους επιχειρηματίες.

Για τον τουρισμό οραματιζόμαστε ένα νέο μοντέλο που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του 21ου αιώνα και θα συνδέεται γόνιμα με τις άλλες παραγωγικές δραστηριότητες της χώρας.

Ένα μοντέλο που θα σέβεται και θα αντανακλά  τις ιδιαιτερότητες κάθε τόπου, την παραγωγική δραστηριότητα και την παράδοσή του.  Οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού (αγροτουρισμός, γαστρονομικός και οινικός, ορειβατικός, τουρισμός υπηρεσιών υγείας) ανοίγουν νέους ορίζοντες. Πρόκειται για ένα μοντέλο ευφυούς τουρισμού, που προσφέρει ένα υψηλής ποιότητας και μακροπρόθεσμα βιώσιμο προϊόν. Το μοντέλο «ήλιος και θάλασσα», όσο κι αν δούλεψε, είναι πια παρωχημένο και με κοντά πόδια.

Ένας τέτοιος σχεδιασμός θα λάβει υπόψη τις ανάγκες των επισκεπτών και θα απευθυνθεί σε εξειδικευμένα κοινά, ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα του τουριστικού προϊόντος.

Οι υποδομές, εδώ, διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο. Οι σύγχρονοι οδικοί άξονες – με χαρακτηριστικό αντιπαράδειγμα το δρόμο Πάτρα-Πύργος- ο εκσυγχρονισμός των λιμενικών εγκαταστάσεων, η ανάπτυξη της κρουαζιέρας μέσω home porting στα μεγάλα λιμάνια, τα υδατοδρόμια και οι μαρίνες αποτελούν κρίσιμους κρίκους.

Ο τομέας της μεταποίησης μπορεί να καταλάβει μεγαλύτερο μερίδιο στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια αγορά και να συνεισφέρει ουσιαστικά στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Οι ελληνικές επιχειρήσεις μπορούν να συμβάλουν στην τεχνολογική αναβάθμιση της παραγωγικής διαδικασίας, στη διάχυση της τεχνογνωσίας και της καινοτομίας.

Συνδέοντας την μεταποίηση με τον πρωτογενή τομέα, σε συνεργασία με ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια, ώστε τα ελληνικά προϊόντα να αποκτήσουν προστιθέμενη αξία και διακριτή αναγνωρίσιμη ταυτότητα στις διεθνείς αγορές.

Σήμερα, παρά το ότι η κυβέρνηση μιλάει διαρκώς για την ανάγκη επενδύσεων δεν έχει διαμορφώσει ένα συνεκτικό μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Δε χρειάζονται άγονες αντιπαραθέσεις, αλλά σύνθεση  προτάσεων. Γιατί όχι μόνο η πολιτική ζωή, αλλά και η κοινωνία και η οικονομία έχουν ζημιωθεί σοβαρά, εδώ και πολλά χρόνια, από την πόλωση και τη τυφλή αντιπαράθεση.

Τώρα είναι επιτακτική, όσο ποτέ, μια καινούργια αρχή, χωρίς να είναι προϋπόθεση η ταύτιση απόψεων. Γιατί η ανάπτυξη της χώρας είναι ένα στοίχημα για όλους και το πολιτικό σύστημα θα κριθεί συνολικά. Τόσο για τη στάση, όσο και για την αποτελεσματικότητά του.