Μια Απεργία Πείνας Ξεσκεπάζει Τον Πολιτικό Αμοραλισμό- ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ”THE SOCIALIST”

Οι δημοκρατικοί πολίτες της χώρας αλλά και η δημοκρατική παράταξη έχουν θεμελιώδεις και αγεφύρωτες διαφορές με την βία και την τρομοκρατία. Η δημοκρατική παράταξη ουδέποτε έδειξε ανοχή στην τρομοκρατία.

Ο Κουφοντίνας είναι ένας αμετανόητος κατά συρροή δολοφόνος και ως τέτοιος καταδικάστηκε. Εκμεταλλεύτηκε την ευνοϊκή του μεταχείριση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αντιμετωπίζεται με κυνισμό από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Αυτή τη στιγμή όμως είναι ένας κρατούμενος, που δεν μπορεί να έχει  επιλεκτική μεταχείριση είτε με ευνοϊκούς είτε με δυσμενείς όρους.

Η υπόθεση Κουφοντίνα ενώ θα έπρεπε να αποτελεί αντικείμενο του σωφρονιστικού συστήματος και πλαισίου, έχει μετατραπεί σε εργαλείο πολιτικής αντιπαράθεσης με ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ

Η συζήτηση που μονοπωλεί το ενδιαφέρον του πολιτικού κόσμου της χώρας, έρχεται σε μια περίοδο που παρακολουθούμε εμβολιασμούς στελεχών της ΝΔ κατά παραγγελία, στραγγαλισμό των μικρών επιχειρήσεων από την έλλειψη μέτρων στήριξης, την ανεργία να καλπάζει, μια πανδημία σε πλήρη εξέλιξη που έχει παραλύσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας και φυσικά το σκάνδαλο Λιγνάδη με όλους τους τριγμούς που έχει φέρει στην κυβέρνηση. Αυτά, για να ορίσουμε τις πλευρές ενός πλαισίου της «κανονικότητας» στην οποία ζούμε.

Η Νέα Δημοκρατία , αξιοποιεί την απέχθεια της κοινωνίας απέναντι σε ένα κατά συρροή δολοφόνο για να δημιουργήσει συνθήκες πόλωσης και κλιμάκωσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τη συγκεκριμένη υπόθεση ‘’κλείνει το μάτι’’ σε όσους διαμαρτύρονται-με πορείες και όχι μόνο-με αφορμή την υπόθεση Κουφοντίνα.

Ο ίδιος ο Κουφοντίνας κάνει απεργία πείνας επιχειρώντας να εκβιάσει και να ασκήσει πίεση στην Πολιτεία, θέτει το ακριβώς αντίθετο αίτημα από αυτό που είχε θέσει όταν έκανε απεργία πείνας το 2015. Τότε ζητούσε να μην πάει στον Κορυδαλλό, τώρα το αντίθετο.

Είναι σαφής η πρόθεση του, θέλει να ‘’σβήσει’’ την εικόνα του δολοφόνου και να την αντικαταστήσει με την εικόνα ενός ‘’αγωνιστή’’ που επέλεξε να πεθάνει με απεργία πείνας. Να καταστεί σημείο αναφοράς για νέα παιδιά που δεν είχαν γεννηθεί όταν δολοφονούσε τα θύματά του, που δεν γνωρίζουν το παρελθόν του.

Για το νομικό πολιτισμό μιας δημοκρατίας δυτικού τύπου, δεν είναι ανεκτό να πεθαίνει ένας κρατούμενος από απεργία πείνας. Θυμίζω, απλά, ότι ο τελευταίος θάνατος απεργού πείνας στην Ευρώπη ήταν στη Μεγάλη Βρετανία της Θάτσερ το 1981, ακριβώς 40 χρόνια πριν.

Όσοι μονομαχούν στα πάνελ ή και στη Βουλή προσπαθούν να αντλήσουν πολιτικά οφέλη, αδιαφορώντας για τη ζωή του ίδιου του κρατούμενου, αλλά και για το ντόμινο εξελίξεων που το συγκεκριμένο ζήτημα θα προκαλέσει.

Αυτοεγκλωβίστηκε η Νέα Δημοκρατία, προσπαθώντας να ικανοποιήσει το δεξιότερο των ακροατηρίων της και πλέον αντιμετωπίζει τον κίνδυνο είτε να δείξει αδυναμία υποχωρώντας στο αίτημα του ισοβίτη Κουφοντίνα, ή να χρεωθεί το θάνατο ενός απεργού πείνας.

Όλα αυτά ενώ, ήδη, έχει ξεκινήσει ένας νέος κύκλος βίας από υποστηρικτές του Δ.Κουφοντίνα και αντιεξουσιαστικές ομάδες, τις οποίες πρέπει να αντιμετωπίσει τώρα, κατόπιν εορτής, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και συγκεκριμένα ο κ.Χρυσοχοΐδης. Πρώτοι στόχοι ήταν αθώοι αστυνομικοί, οι οποίοι πλέον καλούνται να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και έπειτα το κοινωνικό σύνολο και όλα αυτά με κύρια ευθύνη της Κυβέρνησης.

Συμπέρασμα: μία υπόθεση που έπρεπε να περιοριστεί, να διευθετηθεί και να επιλυθεί στο πεδίο των σωφρονιστικών θεσμών, μεταφέρθηκε στο πεδίο της κεντρικής πολιτικής σκηνής.

Δεν φταίει ο Κουφοντίνας, αλλά αυτοί που μετέτρεψαν την υπόθεση αυτή, σε κορυφαίο ζήτημα αντιπαράθεσης στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Αυτοί θα είναι υπεύθυνοι για ότι ακολουθήσει από τη στιγμή που η έννοια της σύνεσης, τους είναι άγνωστη.

https://thesocialist.gr/michalis-katrinis-mia-apergia-peinas-xeskepazei-ton-politiko-amoralismo/