Οι χρήσιμοι ηλίθιοι-ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ”ΤΑ ΝΕΑ”

Διαγραφή ναι μεν αλλά… και η κυβέρνηση προσπαθεί να αλλάξει ατζέντα. Να κλείσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα ένα ιδεολογικό-πολιτικό ζήτημα, αλλά και ζήτημα εκλογικών συσχετισμών.  Γιατί μπορεί να ευαγγελίζεται τη στροφή στο κέντρο, αλλά δεν θέλει να χάσει ακροδεξιές ψήφους. Ας είμαστε ρεαλιστές: που πήγε η πλειοψηφία των ‘’χαμένων’’ ψήφων της Χρυσής Αυγής και του Ανεξάρτητων Ελλήνων; Μήπως στο Κίνημα Αλλαγής, στον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ;

Ρητορικό το ερώτημα.

Θα ήταν, όμως, καλό να μελετήσουν την ιστορία τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που γλυκοκοιτάζουν προς την ακροδεξιά. Γιατί και ο Φον Πάπεν, μαζί με ολόκληρη τη Γερμανική δεξιά, θεωρούσε ότι ο Χίτλερ είναι ένας χρήσιμος ηλίθιος. Αντίστοιχα ο Ιταλός βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ’ πίστευε ότι ο Μουσολίνι και οι φασίστες του μπορούσαν να ελεγχθούν.

Θα γνώριζαν τα στελέχη  της ΝΔ ότι περιστατικά σαν της Σταυρούπολης, του Νέου Ηρακλείου, της Ηλιούπολης και πολλά ακόμα, ήταν καθημερινά σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Αυτά τα περιστατικά ήταν που έθρεψαν το θηρίο του φασισμού και του ναζισμού.

Θα γνώριζαν ότι η ρητορική ήταν η ίδια με σήμερα, ότι ο «εχθρός» ήταν ο ίδιος με σήμερα και βεβαίως οι τεχνικές προσέλκυσης ήταν ίδιες και απαράλλαχτες. Με μια «μικρή» ίσως διαφορά… δεν υπήρχαν social media.

Μια απλή περιήγηση σε αυτά δείχνει ξεκάθαρα ότι το τέρας της ακροδεξιάς είναι εδώ και μπορεί να απειλεί όσο οι πολιτικές δυνάμεις δεν αντιστέκονται. Αφορμές για αυτό προκύπτουν συνέχεια. Από το αντιεμβολιαστικό κίνημα μέχρι τις αντιμεταναστευτικές ομάδες και από τις παραθρησκευτικές οργανώσεις μέχρι τους οπαδικούς εμφυλίους, όλα βρίσκονται στην ‘’κοινή μας πλατεία’’, στην οθόνη μας. Εκατοντάδες βίντεο και χιλιάδες σχόλια που αναπαράγουν την ίδια αντίληψη.

Big Data στη γλώσσα των πληροφορικάριων, έτοιμα να συλλεχθούν και να χρησιμοποιηθούν προεκλογικά από την επικοινωνία. Το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό στη Νέα Δημοκρατία, γι’ αυτό, άλλωστε, έχουν και μέλη του υπουργικού συμβουλίου στραμμένα προς τα εκεί. Ο κος Μπογδάνος ήταν απλώς ένα ‘’κερασάκι’’ στην τούρτα του ανοίγματος προς την ακροδεξιά.

Ήδη έχει ξεκινήσει ένας αγώνας εξίσωσης των ιδεολογιών, μια μετεξέλιξη της θεωρίας των δυο άκρων, που τσουβαλιάζει θύτες και θύματα του αντιφασιστικού αγώνα. Με απλοϊκά επιχειρήματα και ιστορικές αναδρομές νηπιακού χαρακτήρα, δίνεται ως άλλοθι τη ρητορική μίσους υπό το πρίσμα της ελευθερίας της έκφρασης.

Όσο η Νέα Δημοκρατία δεν παίρνει επίσημη θέση, όσο δεν καταδικάζει στην πράξη γεγονότα και ρητορικές, όσο δεν δρα ως κυβέρνηση στο πλαίσιο της νομιμότητας  για να διαλύσει τις ακροδεξιές φωνές, τόσο αυτές θα μεγαλώνουν.

Και τότε οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» μπορεί να τους εκπλήξουν εκλογικά…