Το ζήτημα της εξαγωγής οπλικών συστημάτων από τη Γερμανία προς την Τουρκία θέτει ο βουλευτής…
Πανηγυρισμοί τέλος. Ανασκουμπωνόμαστε και δουλεύουμε… ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Δεν αποτελεί κοινοτοπία να τονιστεί για ακόμη μια φορά, πως οι δημοσκοπικές έρευνες γνώμης, αποτυπώνουν μόνο την παρούσα συγκυρία και όχι απαραίτητα το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα. Το πρόσφατο παρελθόν, άλλωστε, μας έχει δείξει πως ενίοτε η κάλπη επιφυλάσσει εκπλήξεις, σε σχέση με όσα θεωρούσαμε δεδομένα στις ενδιάμεσες των εκλογών περιόδους.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, δεν μπορεί να μείνει απαρατήρητη η απότομη μεταβολή των δεικτών εκλογικής προτίμησης, αλλά και της σειράς δημοφιλίας των πολιτικών αρχηγών, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, έτσι όπως παρουσιάζονται σε διαδοχικές δημοσκοπήσεις. Αυτοί οι δείκτες δείχνουν τρία βασικά στοιχεία: α) πως το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει αξιοσημείωτη δυναμική, β) πως οι προοδευτικοί πολίτες επιθυμούν την ανασύνταξη της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης και γ) ότι είναι αισιόδοξοι πως κάτι νέο γεννιέται, μετά τις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές στο Κίνημα Αλλαγής.
Ωστόσο, είναι σημαντικό για εμάς να μην παρασυρθούμε από το θετικό κλίμα και να πιστέψουμε πως γίναμε αξιωματική αντιπολίτευση «εν μία νυκτί». Αντίθετα, σε ό,τι αφορά τον χώρο μας το κυρίαρχο συναίσθημα θα πρέπει να είναι αυτό της ευθύνης. Γιατί, σε κάθε περίπτωση, η πολιτική ανυπαρξία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αποτελέσει για εμάς άλλοθι απραξίας, όπως συνήθως κάνει από την πλευρά της η κυβέρνηση.
Και για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, κύριος ιδεολογικός μας αντίπαλος ήταν και παραμένει η συντηρητική παράταξη της ΝΔ. Παρότι, ο ΣΥΡΙΖΑ κανιβάλισε το χώρο του ΠΑΣΟΚ και σίγουρα αποτελεί το απόλυτο παράδειγμα προς αποφυγή για το πως θα έπρεπε να λειτουργεί η αξιωματική αντιπολίτευση, ωστόσο, εδώ και δυόμισι χρόνια δεν κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ευθύνεται αυτός για τη συντηρητική κουλτούρα, με το «φερετζέ» του προοδευτικού, που εισάγει η κυβέρνηση στον χώρα, μέσω των ασκούμενων πολιτικών της οικονομικής και κοινωνικής πτώχευσης.
Αυτό, όμως, για το οποίο ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι το ότι έχει αφήσει αυτήν την κυβέρνηση ανεξέλεγκτη. Και αυτό αποτελεί το πρώτο μεγάλο στοίχημα της παράταξής μας, υπό το πρίσμα της νέας διαφαινόμενης δυναμικής μας. Οφείλουμε να παρουσιάσουμε ρεαλιστικές προτάσεις και προοπτική ελπίδας στους δημοκρατικούς πολίτες, απέναντι σε μια κυβέρνηση που δείχνει να βασίζεται εξ’ ολοκλήρου στη διάσπαση των κεντροαριστερών δυνάμεων και την έλλειψη μιας παράταξης με άμεση κυβερνητική προοπτική.
Όλοι οι ποιοτικοί δείκτες των τελευταίων δημοσκοπικών ερευνών οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα πως η χώρα χρειάζεται μια παράταξη, που θα συσπειρώνει όλους τους δημοκρατικούς πολίτες, δημιουργώντας ένα πραγματικό αντίπαλο δέος στη συντηρητική διακυβέρνηση της ΝΔ. Η χώρα χρειάζεται μια παράταξη που δεν θα εργαλειοποιεί, φέρνοντας στην κεντρική πολιτική σκηνή, τα νομικά τερτίπια καταδικασμένων δολοφόνων. Μια αντιπολίτευση που δεν θα «χαϊδεύει» τρομοκρατικές οργανώσεις, προκειμένου να ικανοποιήσει ένα μικρό, γραφικό, εσωτερικό ακροατήριο. Η χώρα χρειάζεται μια παράταξη, που δεν θα προσπαθεί διαρκώς να δικαιολογεί «ατυχείς» δηλώσεις αμφιλεγόμενων στελεχών της. Επιπλέον, η χώρα χρειάζεται μια παράταξη που δεν θα έχει ως αρχηγό της ένα πρώην πρωθυπουργό με συντριπτικά αρνητικές αξιολογήσεις από τους πολίτες και που σε κάθε του εμφάνιση δίνει «συγχωροχάρτι» στον κ. Μητσοτάκη και τις πολιτικές του.
Από την εποχή που το Κίνημα Αλλαγής βρισκόταν στα χαμηλότερα ποσοστά του, θεωρώ πως αυτή η παράταξη, δεν μπορεί να είναι καμία άλλη παρά η δική μας. Ωστόσο, για να συμβεί αυτό, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας. Γι’ αυτό δεν πανηγυρίζουμε. Ανασκουμπωνόμαστε και συνεχίζουμε την υπεύθυνη αντιπολίτευση. Παράλληλα αναδιοργανώνουμε το Κίνημα από τη βάση και δίνουμε βήμα στη νέα γενιά, με σκοπό την ολική επαναφορά της δημοκρατικής παράταξης στο πολιτικό προσκήνιο.
Στις δημοσκοπικές αποτυπώσεις δεν υποκρύπτεται καμία νομοτέλεια. Νομοτέλεια είναι ότι οφείλουμε να καλύψουμε το «πολιτικό κενό», που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον χώρο του προοδευτικού κέντρου και της κεντροαριστεράς. Νομοτέλεια αποτελεί το γεγονός ότι η ίδια χώρα χρειάζεται μια αναγεννημένη δημοκρατική παράταξη και ότι οι πολίτες αξίζουν, επιτέλους, μια σοβαρή και ουσιαστική εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο.