Το πιο σημαντικό στην ζωή μου είναι η οικογένεια μου- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Ένας Βουλευτής από την Περιφέρεια, υποψήφιος για τη θέση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ…

Καιρός ήταν. Πιστεύω ότι μόνο κάποιος που γνωρίζει τα προβλήματα της περιφέρειας μπορεί να αντιληφθεί έννοιες όπως το δημογραφικό, η περιφερειακή ανάπτυξη, η διατροφική επάρκεια της χώρας με επένδυση στον πρωτογενή τομέα. Όλα αυτά μπορεί για κάποιους να είναι ‘’κινέζικα’’ αλλά αυτά θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας τα επόμενα χρόνια.

–Για τον Μιχάλη Κατρίνη , η πολιτική είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή του;

Είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου,αλλά όχι το πιο σημαντικό. Το πιο σημαντικό είναι η οικογένειά μου, η γυναίκα μου και τα παιδιά μου.

-Και η πολιτική τι είναι;

Το πεδίο που μέσα από τη δραστηριότητα που αναπτύσσεις μπορείς να βελτιώσεις τη ζωή των συνανθρώπων σου, να υπερασπίζεσαι τη χώρα σου, να ταυτίζεις το πέρασμά σου από αυτό τον χώρο με μεγάλες αλλαγές και δράσεις που θα αποτελούν κοινωνική κατάκτηση. Η πολιτική σε κάνει, σίγουρα, καλύτερο άνθρωπο.

-Έχετε δύο γιους. Για τη γυναίκα σας πόσο δύσκολο είναι να διαχειρίζεται μια οικογένεια με τρεις άντρες;

Είναι τόσο ικανή που μπορεί να ανταπεξέλθει στα πάντα. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που έχω στήριγμά μου την Γιάννα όλα αυτά τα χρόνια.

–Πόσα χρόνια είστε μαζί με τη γυναίκα σας;

Από τα φοιτητικά μας χρόνια, 20 και πλέον χρόνια. Είναι μια σχέση ζωής, που ήταν ξεκάθαρο και στους δυο μας ότι θα εξελιχθεί έτσι από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας.

-Μια σχέση ετών , όπως την περιγράφετε, τι χρειάζεται για να διατηρηθεί μέσα στο χρόνο;

Αγάπη, αλληλοσεβασμό, κατανόηση. Και δύο δυνατούς συνδετικούς κρίκους, όπως είναι τα δύο αγόρια μας.

–Οι γονείς σας ήταν εκπαιδευτικοί, όμως τόσο εσείς με την Οδοντιατρική όσο και ο αδελφός σας με την Ιατρική, δεν ακολουθήσατε το δικό τους δρόμο.

Οι γονείς μου ποτέ δεν μας επέβαλαν να ακολουθήσουμε το δικό τους δρόμο. Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε ένα δημοκρατικό σπίτι, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

-Σαν παιδί πως θυμάστε τον εαυτό σας;

Πέρασα όμορφα παιδικά χρόνια, οι φιλίες που έχω από τα παιδικά μου χρόνια, ευτυχώς, κρατάνε ακόμα. Αισθάνομαι ευτυχής που μεγάλωσα σε χωριό, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν κινητά και social media!

–Ήσασταν  καλός μαθητής;

Με γονείς εκπαιδευτικούς θα ήταν πολύ δύσκολο να μην είμαι! Αρκετά επιμελής και μεθοδικός, διάβαζα πολύ και μου άρεσε να ξεχωρίζω στην τάξη. Ίσως το παράκανα, τώρα που το σκέφτομαι. Με βοηθά, όμως, ακόμα και τώρα στον τρόπο οργάνωσης της δουλειάς μου. Ευτυχώς, έπαιζα πολύ μπάσκετ και ισορροπούσα κάπως.

-Οι γονείς σας ήταν αυστηροί;

Εμείς είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε σε ένα περιβάλλον που κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η αγάπη. Οι γονείς μου είχαν μια προωθημένη παιδαγωγική αντίληψη, μας μιλούσαν συνέχεια, ήταν διαρκώς κοντά μας χωρίς να μας καταπιέζουνή να μας χειραγωγούν. Και ήξεραν να βάζουν τους κανόνες και να μας οδηγούν στο να τους αποδεχόμαστε. Όλα αυτά με τα λόγια, με την αγάπη. Χωρίς εντάσεις.

-Εσείς σαν πατέρας, είστε αυστηρός;

Προσπαθώ να κάνω ό,τι έκαναν και μαζί μου, οι δικοί μου γονείς. Αυτός, όμως, που θέτει τους κανόνες δεν είμαι εγώ αλλά η Γιάννα. Αυτή κρατάει την οικογένεια μας ενωμένη, σε αυτήν οφείλουμε πολλά και εγώ και τα παιδιά μας.

–Το μικρόβιο της πολιτικής μπήκε μέσα σας στα φοιτητικά σας χρόνια;

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που υπήρχε ενδιαφέρον για όλα όσα συνέβαιναν γύρω μας. Και συζητούσαμε για αυτά. Ενεργοποιήθηκα ήδη από τα μαθητικά μου χρόνια, παρακολουθούσα τις εξελίξεις γύρω μου σε μια φορτισμένη περίοδο (εποχή 1989). Όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο, ήμουν έτοιμος για να διεκδικήσω πιο ενεργό ρόλο.

–Αν και οι εποχές έχουν αλλάξει, εσείς μιλάτε για επιστροφή της πραγματικής πολιτικής. Τι σημαίνει αυτό;​

Σημαίνει πρόταση, δράση που στοχεύει στην επίλυση των πραγματικών προβλημάτων. Σημαίνει να μιλάς για αυτά που πραγματικά απασχολούν τον κόσμο, να είσαι ξεκάθαρος και να σε καταλαβαίνουν. Σημαίνει ανθρωπιά και βούληση.

-Τι σας ανησυχεί πιο πολύ;

Με ανησυχεί η εδραιωμένη πεποίθηση που υπάρχει σε πολλούς νέους ανθρώπους ότι θα ζήσουν χειρότερα από τους γονείς τους. Αυτή η απαισιόδοξη άποψη λειτουργεί διαλυτικά, δημιουργεί παραιτημένους ανθρώπους, παράγει απελπισία. Καμία χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά με πολίτες που δεν πιστεύουν, δεν ελπίζουν, δεν αγωνίζονται.

–Ως επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ , σταθήκατε απέναντι στον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και στον Αλέξη Τσίπρα. Ήταν μια ‘’πρόβα’’ για τη θέση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ η παρουσία σας σε αυτό το ρόλο;

Όταν ανέλαβα τον συγκεκριμένο ρόλο, δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι τρία χρόνια μετά θα ήμουν υποψήφιος για τη θέση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Για μένα, το διάστημα που ήμουν επικεφαλής της κοινοβουλευτικής μας ομάδας στη Βουλή, ήταν μεγάλο σχολείο. Πιστεύω ότι τους αντιμετώπισα και τους δύο στα ίσια, ήμουν πάντα τεκμηριωμένος, είχα συγκροτημένη παρουσία, κράτησα ψηλά τη σημαία του ΠΑΣΟΚ.

–Αντιμετωπίσατε τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη Βουλή. Πως τον αξιολογείτε ως αντίπαλο;

Η πολιτική που ασκεί έχει φτάσει στα όρια της, το αφήγημα του δεν περνάει, πλέον, στον κόσμο. Ο ίδιος αντιμετωπίζει τη διαχείριση της εικόνας του με μεγάλο επαγγελματισμό. Στην πολιτική, όμως,και κυρίως στα δύσκολα, χρειάζεται το συναίσθημα, η γείωση με την πραγματικότητα, η έμπνευση και η τόλμη.