Ως πότε οι πολίτες θα χρυσοπληρώνουν τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας;ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΑΤΡΙΣ»

Μια από τις ακριβότερες χώρες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, σε σχέση με το κόστος παροχής υπηρεσιών ευρυζωνικού κινητού δικτύου αποτελεί η Ελλάδα.

Τα στοιχεία μιλάνε. Στην Ελλάδα για χρέωση 20 ευρώ παρέχονται 2,6 GB, 300 λεπτά ομιλίας και 500 sms, όταν σε πολλές άλλες αγορές με το ίδιο ποσό δίνονται 20 GB, απεριόριστα sms και χρόνος ομιλίας, ενώ μάλιστα σε αρκετές με κόστος 20-40 ευρώ παρέχεται απεριόριστος όγκος δεδομένων.  Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην οποία με 30 ευρώ χρέωση για 1000 λεπτά ομιλίας δεν προσφέρονται καθόλου GB. Άλλο παράδειγμα: η χρέωση  είναι 6 φορές μεγαλύτερη για υποστήριξη συνεχούς ροής βίντεο HD σε σύγκριση, π.χ., με την Ολλανδία.

Σύμφωνα με μελέτη της Επιτροπής Ανταγωνισμού το 45% συμβολαίων κινητής στην Ελλάδα χρεώνεται πάνω από 60 ευρώ το μήνα, όταν στην Ιρλανδία παρέχονται απεριόριστα δεδομένα, sms και λεπτά ομιλίας με 12,99 ευρώ/μήνα.  Η Επιτροπή Ανταγωνισμού καταρρίπτει τεκμηριωμένα τους ισχυρισμούς των εταιριών ότι το κόστος είναι υψηλό για τους καταναλωτές, λόγω της υψηλής φορολογίας, του υψηλού επιπέδου τιμών καταναλωτή, της μικρής πληθυσμιακής πυκνότητας, του μεγάλου μεριδίου αγροτικού πληθυσμού και των εδαφικών χαρακτηριστικών της χώρας…

Είναι φανερή η αδυναμία της κυβέρνησης να υπερασπιστεί τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών με εξορθολογισμό των χρεώσεων. Παρότι ο πρωθυπουργός αξιοποίησε επικοινωνιακά τη «δέσμευση» των εταιριών κινητής τηλεφωνίας για μειώσεις χρεώσων στη χρήση δεδομένων, τίποτα δεν έγινε στην πραγματικότητα. Οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας περιορίστηκαν σε προωθητικές ενέργειες περιορισμένης διάρκειας π.χ. κατά την περίοδο των εορτών, οι οποίες δεν εφαρμόστηκαν παγίως. Αλλά και κατά την κρίσιμη περίοδο της κρίσης του κορονοϊού οι εταιρίες δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων:  ούτε δωρεάν υπηρεσίες ψυχαγωγίας υπήρξαν, ούτε δωρεάν χρόνος ομιλίας, ούτε δωρεάν υψηλής ταχύτητας ευρυζωνική πρόσβαση.

Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Η Ελλάδα, από το 2015, παραμένει σταθερά ο ουραγός της ΕΕ ως προς τη συνδεσιμότητα, η οποία μετρά την ανταγωνιστικότητα των κρατών ως προς τα επίπεδα τιμών και το ποσοστό σταθερής και κινητής ευρυζωνικής κάλυψης. Ο μικρός αριθμός εταιριών, η συμφωνία κοινής χρήσης δικτύου από τις δύο εκ των τριών εταιριών, λόγω των όρων της διενεργούμενης δημοπρασίας, εμποδίζουν τον υγιή ανταγωνισμό, κάτι που αποβαίνει εις βάρος των καταναλωτών.

Λόγω της κρίσης του κορονοϊού η εξ αποστάσεως εκπαίδευση και η τηλε-εργασία έγιναν μέρος της καθημερινότητας των πολιτών. Πολλά νοικοκυριά όμως δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για ευρυζωνική σύνδεση, παρότι η απεριόριστη χρήση δεδομένων καθίσταται επικτακτική, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ανισότητες ως προς την πρόσβαση στην εκπαίδευση και την πληροφόρηση.

Το τηλεπικοινωνιακό τοπίο, και στον τομέα της κινητής τηλεφωνίας, χρειάζεται ρύθμιση. Τόσο στις χρεώσεις πρόσβασης, όσο και ως προς την άρση των περιοριστικών συνθηκών για την είσοδο νέων εταιριών. Χρειάζεται έλεγχος εναρμονισμένων πρακτικών και πιθανής κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης.

Η πρόσβαση στα δεδομένα δεν είναι πολυτέλεια. Αναβαθμίζει ποιοτικά την καθημερινότητα των πολιτών, στηρίζει την εργασία, την πληροφόρηση, την ψυχαγωγία, την εκπαίδευση. Και, γι’ αυτό ακριβώς είναι θέμα ουσιαστικής δημοκρατίας και ισότητας: η διευρυμένη  πρόσβαση στα δεδομένα για όλους προάγει την ισότητα των ευκαιριών. Είναι ζωτική ανάγκη.