Χαμένη ευκαιρία, αντί για πεδίο συναίνεσης ο νέος νόμος για την παιδεία-ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΑΤΡΙΣ»

Ίσες ευκαιρίες χωρίς διακρίσεις και συμβολή στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας: αυτά είναι δύο βασικά στοιχεία που πρέπει να διακρίνουν ένα ποιοτικό και ανταγωνιστικό εκπαιδευτικό σύστημα, που χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα.

Δυστυχώς, ο νέος νόμος για την παιδεία που ψηφίστηκε πρόσφατα είναι ένας νόμος συντηρητικός που δεν ανταποκρίνεται ούτε στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας ούτε στη διεθνή πραγματικότητα.

Έλειψαν η τόλμη και η αποφασιστικότητα που απαιτούνται για βαθιές τομές σε όλους τους πυλώνες της εκπαίδευσης. Από τη δομή και το ανθρώπινο δυναμικό ως τα βιβλία και την επέκταση της χρήσης των νέων τεχνολογιών.

Για το Κίνημα Αλλαγής, η δημόσια εκπαίδευση ως ο κύριος μηχανισμός κοινωνικής ανέλιξης και άμβλυνσης των ανισοτήτων ήταν και παραμένει διαχρονικά προτεραιότητα.

Δημιουργήσαμε και υποστηρίξαμε τον θεσμό του  ολοήμερου  δημοτικού με την  εισαγωγή της ευέλικτης ζώνης, της αγωγής υγείας, της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης  και των πολιτιστικών δραστηριοτήτων.

Σχεδιάσαμε την ενίσχυση του δημόσιου σχολείου με προγράμματα που δίνουν πιστοποίηση γλωσσομάθειας και πληροφορικής στους μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου με την αποφοίτηση  τους.

Στη δική μας πολιτική για το ψηφιακό σχολείο, καθώς και στην κοινωνική και προσωπική ευθύνη των εκπαιδευτικών, βέβαια, βασίστηκε η προσπάθεια συνέχισης της διδασκαλίας κατά την περίοδο της πανδημίας.

Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής για τη παιδεία, η Νέα Δημοκρατία επένδυσε στις δημόσιες σχέσεις και στην αποδοχή δωρεών από ιδιώτες για την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών, στη συμφωνία με ιδιωτική εταιρία για την παροχή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης  και  στην εισαγωγή  της κάμερας μέσα στη σχολική τάξη – μέτρο  εξαιρετικά προβληματικό, που δέχτηκε έντονη κριτική από γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές.

Η σημερινή κυβέρνηση χτίζει πάνω στο υποβαθμισμένο σχολείο των ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ με συντηρητικές πρωτοβουλίες «αναβάθμισης», όπως η αντικατάσταση της κοινωνιολογίας με τα Λατινικά και την επαναφορά της διαγωγής.

Με το νέο νόμο για την παιδεία χάθηκε μια ακόμα θεσμική ευκαιρία για την ουσιαστική αναβάθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και την ενίσχυση της αναπτυξιακής της διάστασης με τη δημιουργία νέων κλάδων και ειδικοτήτων. Είναι κρίμα.

Οι τοπικές ανάγκες, αντί να πρωταγωνιστούν σε ένα σχέδιο δημιουργίας Πρότυπων ή Πειραματικών Σχολείων Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, ώστε η νέα γενιά να αποκτήσει γνώσεις και δεξιότητες με αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, μπαίνουν στο περιθώριο. Σχετικό αίτημα είχε υποβληθεί και από τους εκπαιδευτικούς φορείς της Ηλείας από το 2007.

Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου, δεν γίναμε δυστυχώς σοφότεροι σχετικά με την αξιολόγηση από την Ανώτατη Αρχή διασφάλισης και πιστοποίησης της ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ) του τμήματος Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στον Πύργο, η λειτουργία του οποίου ανεστάλη. Την ίδια στιγμή μαθαίνουμε ότι ασκούνται πιέσεις προς το Υπουργείο Παιδείας για ίδρυση του ίδιου τμήματος στη Σπάρτη.

Καμία πρόβλεψη δεν υπήρξε και για τις 45 δημόσιες  βιβλιοθήκες, μια πολύτιμη πηγή γνώσης, καλλιέργειας και διά βίου μάθησης, οι οποίες θα συνεχίσουν να υπολειτουργούν, στελεχωμένες  αποκλειστικά με αποσπασμένους καθηγητές, αντί για βιβλιοθηκονόμους.

Μετά την ισοπεδωτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στην εκπαίδευση, αποδεικνύεται πως η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας είναι μια πολιτική συντηρητικής διαχείρισης και όχι ουσιαστικών αλλαγών για ένα δημόσιο σχολείο που θα δημιουργεί ίσες ευκαιρίες για την αριστεία και θα μορφώνει υπεύθυνους, σκεπτόμενους και ευαίσθητους πολίτες.

Αποσπασματικές ρυθμίσεις και διευθετήσεις σε μια εποχή απαιτητικών προκλήσεων στο χώρο της εκπαίδευσης δεν μπορεί να διαφημίζονται ως μεταρρυθμιστική τομή στην επιδίωξη της αριστείας. Εκτός αν η αριστεία είναι προνόμιο, και όχι δυνατότητα.