Ομιλία στο 10ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ

Η χώρα βρίσκεται σε οριακό σημείο. Η αλλοπρόσαλλη τακτική των κυβερνώντων και η ανεπιτυχής προσπάθειά τους να συγκαλύψουν τα προεκλογικά τους ψεύδη, οδηγούν την οικονομία σε βάλτωμα, τη χώρα σε αδιέξοδο ενώ επαναφέρουν την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα στους πολίτες.

Αποδεικνύεται ότι οι εύκολες υποσχέσεις και οι συνεχείς κραυγές δε μπορούν να μετασχηματιστούν σε υπεύθυνη και ρεαλιστική διακυβέρνηση

Βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από την πολιτική περιθωριοποίηση του χώρου. 5 χρόνια μετά την ψήφιση του μνημονίου το ΠΑΣΟΚ αποτελεί πλέον ένα τοξικό πολιτικό προϊόν, ακόμα και για τα ίδια τα στελέχη του.

Είμαστε η παράταξη της ευθύνης και οι μόνοι που είπαμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό μετά το 2010. Υπερασπιστήκαμε με πρωτοφανές κόστος την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας αλλά δεν καταφέραμε να πείσουμε τους πολίτες και τους ψηφοφόρους μας.

Κυρίως όμως, δεν πιστέψαμε τις αναγκαίες αλλαγές τις οποίες έπρεπε να δρομολογήσουμε για τη χώρα. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν φτωχό στα μάτια της κοινωνίας, ενώ οι συγκρούσεις με επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες ήταν σφοδρές.

Έγιναν βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση και η συντριπτική πλειοψηφία τους είχε τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ. Χάθηκαν, όμως, και μεγάλες ευκαιρίες για τον εκσυγχρονισμό του κράτους, το άνοιγμα των επαγγελμάτων, την πάταξη της φοροδιαφυγής, την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, την ουσιαστική λειτουργία του κοινωνικού κράτους.

Το ουσιαστικό πρόβλημα σε όλη αυτή την πορεία ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ ουδέποτε συζήτησε, διαβουλεύτηκε εσωτερικά και αποφάσισε πραγματικά ποια είναι η πολιτική του πρόταση για τη χώρα σε αυτή την πολύ κρίσιμη καμπή.

Θα επικεντρώσω την παρέμβασή μου σε πέντε άξονες τους οποίους θεωρώ σημαντικούς για την παράταξή μας.

Σημείο πρώτο : ποιόν πολιτικό χώρο καλύπτουμε

Αυτό είναι το κρισιμότερο σημείο. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων μας στις τελευταίες εκλογές στήριξαν το ΠΑΣΟΚ για συναισθηματικούς , κυρίως, λόγους. Δεν πίστεψαν και δεν στήριξαν ουσιαστικά την πολιτική μας πρόταση.

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε στη βάση μόνο μιας βιωματικής σχέσης με ένα ΠΑΣΟΚ που όλοι αγαπήσαμε, αλλά σήμερα έχει ανάγκη για ουσιαστική μετεξέλιξη

Ο χώρος που πρέπει να εκφράσουμε είναι αυτός του ευρωπαϊκού κέντρου. Ένας χώρος που πιστεύει στη δύναμη του ιδιωτικού τομέα και του εξωστρέφειας ,με ταυτόχρονη αλλαγή του γραφειοκρατικού μοντέλου.

Που μετασχηματίζει το οικονομικό πρότυπο από την παροχή υπηρεσιών με κύκλο εργασιών από το δημόσιο ταμείο, σε παραγωγικό μοντέλο με υγιείς θέσεις εργασίας και παραγόμενο πλούτο. Που επενδύει στην παιδεία και την καινοτομία, επιβάλλοντας κανόνες αξιοκρατίας και ισονομίας. Που στηρίζει τους αδύνατους μέσα από τη σωστή και ανταποδοτική λειτουργία του κράτους πρόνοιας υπέρ των αδυνάτων.

Αυτή η μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ δε μπορεί να γίνει αυτόματα. Η διεύρυνση είναι απαραίτητη αλλά οι συνομιλητές αποδεικνύονται δύσπιστοι. Είναι στοίχημα για τη νέα ηγεσία να μπορέσει να αλλάξει στην πράξη την παράταξη και να της δώσει ευρύτερα χαρακτηριστικά.

Αυτό όμως δε μπορεί να γίνει από μία ακόμα ατέρμονη διαβούλευση όπου τελικά δεν έρχεται κανείς. Δεν υπάρχει περιθώριο χρονικό και πολιτικό.

Σημείο δεύτερο : ποιους εκφράζουμε και ποιους αφήνουμε

Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να κάνει επώδυνες επιλογές. Πρέπει να εκφράσουμε τους μη προνομιούχους του 2015 : τη νέα γενιά, η οποία υφίσταται ανισοβαρώς τις στρεβλώσεις και τις επιβεβλημένες διορθώσεις και η οποία είναι δύσπιστη απέναντί μας μετά από 30 χρόνια διακυβέρνησης. Και τη μεσαία αστική τάξη η οποία υπέστη τις μεγαλύτερες περικοπές την τελευταία πενταετία του μνημονίου στην οποία εμείς πρωταγωνιστήσαμε και γι’ αυτό είναι αρνητικά διακείμενοι με εμάς.

Ο χώρος αυτός θα πρέπει να δώσει και απαντήσεις στις διαγενεακές ανισότητες που δημιουργήθηκαν. Η συζήτηση για το ασφαλιστικό σύστημα δεν αγγίζει τις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές νέων επιστημόνων για να στηριχθούν συνταξιοδοτικά κεκτημένα πρόωρων συνταξιούχων χωρίς προσόντα.

Με μια πραγματική αλλαγή, στις θέσεις αλλά και στα πρόσωπα, θα μπορέσουμε να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον των δυναμικών στρωμάτων της κοινωνίας.

Νέοι επαγγελματίες και επιστήμονες οι οποίοι συναντούν συντεχνιακά και γραφειοκρατικά εμπόδια, επαγγελματικά κατεστημένα και δεν έχουν χρηματοδοτικό εργαλείο ούτε φορολογική διευκόλυνση στο δύσκολο ξεκίνημά τους.

Νέοι αγρότες που θέλουν να επενδύσουν στη γη τους και να παράγουν πλούτο μέσα από ομαδική κουλτούρα αλλά δεν έχουν χρηματοδότηση και τεχνική βοήθεια για να συστήσουν ομάδες παραγωγών.

Νέοι υπάλληλοι οι οποίοι διαθέτουν τις γνώσεις και έχουν την όρεξη να αλλάξουν τη γραφειοκρατία, αλλά συναντούν μπροστά τους την εμπειροκρατία στις θέσεις ευθύνης.

Και πολλούς άλλους οι οποίοι θέλουν να συμβάλλουν στην αλλαγή της χώρας, από πεποίθηση ή από ανάγκη, αλλά ασφυκτιούν με τη σημερινή κατάσταση και επιλέγουν το δρόμο της μετανάστευσης, της αποδοκιμασίας και της ιδιώτευσης. Όλους αυτούς τους οικειοποιήθηκε εκλογικά και πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ . Είναι στο χέρι μας να τους κερδίσουμε.

Σημείο τρίτο : οι πολιτικές αποφάσεις

Τόσο το 2010 για την υπαγωγή μας στο μηχανισμό στήριξης , όσο και το 2012 για τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ δε συζήτησε όσο έπρεπε και δεν αποφάσισε πραγματικά για τη στάση του. 160 βουλευτές το 2010 και 26 το 2012 αποφάσισαν για τις τύχες ενός ολόκληρου χώρου. Καμία ζύμωση, καμία πολιτική διαδικασία αλλά μια άτυπη εξουσιοδότηση σε κεντρικά στελέχη που οδήγησε σε μια εκ των υστέρων δικαιολογημένη κριτική. Αυτό δεν πρέπει και δεν μπορεί να επαναληφθεί. Η έλλειψη διαλόγου και η αναφορά μόνο σε πρόσωπα μας οδήγησε εδώ που μας οδήγησε

Οι αποφάσεις του ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχουν τη σφραγίδα του όλου ΠΑΣΟΚ και όχι 13 κοινοβουλευτικών στελεχών. Τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, τα μέλη των Νομαρχιακών Επιτροπών πρέπει να συζητήσουν αναλυτικά, να διαφωνήσουν και να σεβαστούν τις αρχές της δημοκρατικής πλειοψηφίας.

Καμία απόφαση για συμμετοχή σε κυβέρνηση χωρίς συζήτηση και απόφαση από το σύνολο των πραγματικών μελών του ΠΑΣΟΚ.

Καμία απόφαση για ψήφιση μνημονίου χωρίς τη συζήτηση και απόφαση από την Κεντρική Επιτροπή και τις Νομαρχιακές οργανώσεις.

Σημείο τέταρτο : η πραγματική λειτουργία του ΠΑΣΟΚ.

Η εώς τώρα λειτουργία του κόμματος οδήγησε στον εκφυλισμό και την ανυπαρξία. Οι όποιες προσπάθειες ανανέωσης σε επίπεδο οργάνων και θέσεων ευθύνης δεν είχαν το αναμενόμενο πολιτικό περιεχόμενο. Το ανώτερο όργανο του κόμματος, το πολιτικό συμβούλιο, πλην της ΕΡΤ, ουδέποτε συζήτησε για κρίσιμα πολιτικά ζητήματα και αυτοκαταργήθηκε στην πράξη.

Η επικάλυψη ρόλων και θέσεων οδήγησε σε παραλυτικές εσωκομματικές ισορροπίες όπου όλοι έκαναν από λίγο χωρίς να βγαίνει αποτέλεσμα τελικά. Κάποια στιγμή στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχουμε διακριτούς ρόλους. Σεβαστούς από όλους αλλά και με λογοδοσία προσφοράς και αποτελεσματικότητας.

Η θέση του γραμματέα της παράταξης και των μελών του ανώτατου καθοδηγητικού οργάνου πρέπει είναι ασυμβίβαστες με την ιδιότητα του μέλους της κοινοβουλευτικής ομάδας. Αν θέλουμε πραγματική λειτουργία του κόμματος δε μπορούμε να επιφορτίσουμε τους λίγους κοινοβουλευτικούς με κομματικά καθήκοντα, όταν οι αυξημένες υποχρεώσεις τους στη βουλή και τις περιφέρειές τους, το καθιστούν αδύνατο.

Σημείο πέμπτο : ο σεβασμός του καταστατικού και η πολιτική αναγκαιότητα

Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Οι δρομολογημένες διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου, όπως ομόφωνα συμφωνήθηκαν δε μπορούν να αλλοιωθούν σε αυτή τη φάση.

Σε αυτή τη φάση θα πρέπει να πάμε σε εκλογή προέδρου από τη βάση , με το σύνολο του μητρώου που διαμορφώθηκε μέχρι και τις εκλογές ανάδειξης συνέδρων και το οποίο είναι αρκετά ικανοποιητικό για τα σημερινά δεδομένα.

Το μητρώο μελών δε μπορεί να διαμορφώνεται στις εκάστοτε ψηφοφορίες αλλά θα πρέπει τα μέλη να έχουν και υποχρεώσεις συμμετοχής και οικονομικής συνδρομής για να διατηρούν τα δικαιώματα τους

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε διαδικασίες όπου κάποιος θα γράφεται και την ίδια στιγμή θα καθορίζει ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ούτε να ευτελίσουμε την κορυφαία διαδικασία του κινήματος με μαζικές μετακινήσεις φίλων, συγγενών, οικονομικών μεταναστών που θα αλλοιώσουν τον πραγματικό χαρακτήρα της εκλογής.

Το συνέδριό μας καλείται να πάρει πολύ σημαντικές αποφάσεις

Για την επιβίωση , μετεξέλιξη και ανάκαμψη του χώρου

Χωρίς φωνές και οπαδισμούς, χωρίς ακρότητες, χωρίς προσωπολατρείες

Η παράταξη πρέπει να κοιτάξει κατάματα το μέλλον της και να αναμετρηθεί με την πραγματικότητα.

Τα διλήμματα είναι υπαρκτά και οι επιλογές καθαρές

Θα χαράξουμε πορεία προς τα εμπρός ή θα ανακαλούμε το παρελθόν;

Θα σχεδιάσουμε συλλογικά την προοπτική μας ή θα την προσαρμόσουμε στις προσωπικές φιλοδοξίες;

Θα χαράξουμε νέα στρατηγική ή θα εγκλωβιστούμε στην υπεράσπιση των αποφάσεών μας;

Θα εκφράσουμε το νέο ή θα υπερασπιστούμε το παλιό;

Θα αλλάξουμε πραγματικά ή θα αλλάξουμε μόνο ηγεσία;

Στην κρίσιμη αυτή καμπή θα υπηρετήσουμε τα ονόματα και τους ομαδάρχες παλαιάς και νέας κοπής ή τα οράματα;

Με διάλογο, καθαρές λύσεις και καθαρές αποφάσεις θα μπορέσουμε όλοι μαζί να κερδίσουμε το στοίχημα.

Για τη χώρα και την παράταξη. Για την ιστορία του καθενός από εσάς ξεχωριστά. Για την αξιοπρέπειά μας.

Σας ευχαριστώ