ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Απαιτείται ουσιαστική στήριξη στις πυρόπληκτες επιχειρήσεις

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά από δυο μήνες πρωτοφανούς νομοθετικής απραξίας της Κυβέρνησης και παρά το γεγονός ότι το 80% και πλέον των μελών παρέμειναν τα ίδια, ερχόμαστε τώρα σε συνθήκες πίεσης  να ψηφίσουμε ένα νομοσχέδιο, το οποίο περιλαμβάνει μεν διατάξεις, οι οποίες είναι απαιτήσεις των εταίρων μας, διατάξεις όμως που είναι ασύνδετες μεταξύ τους και βεβαίως διατάξεις, οι οποίες είναι τακτοποιητικές.

Βρισκόμαστε ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο. Όμως, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το γεγονός ότι οι συνάδελφοι δεν είναι συγκεκριμένα σε αυτή τη διαδικασία, δεν θα πρέπει να διευκολύνει τους κυβερνώντες να νομοθετούν με λογική τακτοποιητικών διατάξεων οι οποίες χρειάζονται περαιτέρω διερεύνηση και επεξήγηση.

Συζητούμε, λοιπόν, ένα νομοσχέδιο, την ίδια στιγμή  που το πολιτικό δυναμικό της χώρας δεν ανταποκρίνεται στο ύψος των περιστάσεων. Η χώρα διάγει πολύ κρίσιμες στιγμές. Χρειάζεται σοβαρότητα, συνέπεια και συστράτευση στα μείζονα και δυστυχώς κάποιοι επίμονα προσπαθούν να συμμετάσχουν σε ένα πολιτικό παίγνιο περασμένων δεκαετιών, που μόνο επιζήμιο και επιβλαβές είναι συνολικά για τη χώρα.

Θα ξεκινήσω με το θέμα του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων.

Είναι ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ ή –θα μου επιτρέψετε να το χαρακτηρίσω- στο δράμα της προσπάθειας ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων που ενώ έχει νομοθετηθεί στη χώρα μας εδώ και έντεκα μήνες, έπρεπε να έλθει μια διορθωτική διάταξη δεκατεσσάρων λέξεων του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, η οποία λέει το αυτονόητο, ότι δηλαδή διατάξεις νόμων, κανονιστικές πράξεις και ερμηνευτικές εγκύκλιοι που αντιβαίνουν τα προβλεπόμενα άρθρα 2 και 3 του ν. 3919 –δηλαδή του νόμου που ανοίγει τα κλειστά επαγγέλματα- καταργούνται.

Βεβαίως, δεν υπάρχει ούτε εδώ ενιαία αρχή ούτε ενιαία λογική στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.

Θα μου επιτρέψετε να κάνω μια ειδική αναφορά στο επάγγελμα των δικηγόρων,που ενώ έγινε διεξοδική συζήτηση γι’ αυτό το Φεβρουάριο του 2011 και η Βουλή μετά από παρατηρήσεις συναδέλφων όλων των πτερύγων της Βουλής –και όχι αμιγώς συντεχνιακής λογικής- αποφάσισε και ψήφισε συγκεκριμένες ρυθμίσεις για το άνοιγμα, γιατί το κάθε επάγγελμα έχει διαφορετικές ανάγκες και προτεραιότητες.

Δεν κατανοώ για ποιο λόγο οι ίδιοι συνάδελφοι καλούνται σήμερα να ψηφίσουν κάτι, το οποίο είναι τελείως διαφορετικό από αυτό το οποίο υποστήριξαν τότε και ποιες συνθήκες άλλαξαν από τότε.

Θα μου επιτρέψετε, κυρία Πρόεδρε, να ολοκληρώσω την τοποθέτησή μου αναφερόμενος στις ρυθμίσεις του Υπουργείου Εργασίας που αφορούν τις ασφαλιστικές εισφορές σε επιχειρήσεις περιοχών που κηρύσσονται ως θεομηνιόπληκτες, όπως η Ηλεία που βεβαίως τη χαιρετίζω και είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Όμως, αυτό –θα μου επιτρέψετε να πω- είναι ακόμα μια απόδειξη ότι το παρόν νομοσχέδιο δεν διέπεται από μια ενιαία αρχή. Δεν μπορεί η ελληνική πολιτεία να θεσμοθετεί –ορθά, το επαναλαμβάνω- μια διευκόλυνση, όσον αφορά την καταβολή οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών σε επιχειρήσεις που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές σε αυτή τη δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας και την ίδια στιγμή, μια άλλη πτυχή της Κυβέρνησης, το Υπουργείο Οικονομικών, να αρνείται να δώσει παράταση στην αποπληρωμή των δανείων αυτών των επιχειρήσεων που είναι και το κύριο φορτίο που φέρουν σήμερα.

Αν, λοιπόν, θέλουμε να ανακουφίσουμε τις επιχειρήσεις, δεν πρέπει μόνο αποσπασματικά στο κομμάτι των ασφαλιστικών εισφορών, αλλά και στο κομμάτι των ληξιπρόθεσμων οφειλών ή των δανείων που ζητούν παράταση, να υπάρχει μια ενιαία αρχή, μια ενιαία πολιτική και βεβαίως μια ενιαία λογική, αν η πολιτεία πραγματικά θέλει να στηρίξει αυτές τις επιχειρήσεις.