Τη λύση στο Κυπριακό δεν θα την καθορίσουν τα φοβικά σύνδρομα που κάποιοι καλλιεργούν-ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ HELLAS JOURNAL

Όσες προσπάθειες και αν κάνουν κάποιοι για να μας πείσουν ότι ο κατευνασμός και η Φινλανδοποίηση της Ελλάδας  εξασφαλίζουν την ησυχία και την ειρήνη, κανείς δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει ότι σημαντικά εθνικά θέματα όπως η υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας, αλλά και το Κυπριακό, αποτελούν ζωτικά ζητήματα για την επιβίωση του Ελληνισμού.  

Μεγάλωσα μέσα σε ένα ΠΑΣΟΚ με έντονα τα πατριωτικά χαρακτηριστικά στην πολιτική του φυσιογνωμία. Όσο και αν δεν αρέσει σε κάποιους,  αυτά τα χαρακτηριστικά εξακολουθούν και υπάρχουν, να συγκινούν και να κινητοποιούν πολλούς και να εκφράζουν ακόμα περισσότερους.  

Ο Τουρκικός αναθεωρητισμός είναι εδώ, φωνάζει για όσους προσποιούνται ότι δεν τον βλέπουν και δεν ακούν τι λέγεται από την απέναντι πλευρά. Στρατηγική επιλογή της Τουρκίας είναι η  διχοτόμηση της Κύπρου, η κατάλυση της κυπριακής ΑΟΖ, η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και η  διαρκής παραβίαση συνθηκών και κανόνων.

Μέχρι πριν λίγο καιρό, το Κυπριακό ήταν στο ράφι, δεν υπήρχε στη ρητορική της εξωτερικής μας πολιτικής και της διπλωματίας της χώρας.

Η κυβέρνηση του κ.Μητσοτάκη  το είχε αποσυνδέσει από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το θεωρούσε βάρος.

Ξαφνικά, βλέπουμε να υπάρχει μια σχετική κινητικότητα. Αυτό που δεν βλέπουμε όμως είναι μια εθνική στρατηγική.

Κάποιοι, για να κρατήσουν την Τουρκία στη Δύση και στο ΝΑΤΟ, θεωρούν ότι πρέπει να δώσει κάτι η Ελλάδα και συνακόλουθα η Κύπρος. Και ο νοώννοείτω.

Για το ΠΑΣΟΚ, που έχει ισχυρή πατριωτική διάσταση και συνείδηση, αυτό δεν είναι ανεκτό.

Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι η Τουρκία θεωρεί ότι δεν υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία. Αν αποδεχθούμε την κατάργηση της μέσω μιας λύσης, όπως αυτές που προτείνονται, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αν πέσει η Κύπρος, η Τουρκία μετά θα στραφεί σε δύο άλλους στόχους της: στο Αιγαίο και τη Θράκη.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, πρέπει να επιβεβαιωθεί μια εθνική θέση για το Κυπριακό. Μακριά από την κινδυνολογία που έχει ως στόχο τη δημιουργία φοβικών συνδρόμων.

Μια εθνική στρατηγική για το Κυπριακό ορίζεται από τα εξής δεδομένα:

1) Λύση δύο κρατών στην Κύπρο δεν είναι αποδεκτή.

2) Το 1974 δεν έγινε ειρηνευτική επιχείρηση. Υπήρξε παράνομη εισβολή και κατοχή εδάφους μιας ανεξάρτητης χώρας. Πρέπει να το λέμε, να το υπενθυμίζουμε διαρκώς. Η ιστορία δεν ξαναγράφεται.

3) Οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο συνδέονται με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά και το Κυπριακό.

Και η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να το καταστήσει σαφές. Υπάρχει ακόμα σε ισχύ το δικαίωμα του ‘’βέτο’’ σε θέματα που ενδιαφέρουν την Τουρκία και πρέπει να στείλουμε σαφές μήνυμα ότι αυτό το δικαίωμα μπορούμε να το ασκήσουμε.

4) Λύση του Κυπριακού με εγγυήτριες δυνάμεις που θα μπορούν να επεμβαίνουν στρατιωτικά κατά το δοκούν, δεν υπάρχει.

5) Ναι στη δικοινοτική ομοσπονδία, αρκεί να είναι λειτουργική και όχι ετεροβαρής και διαλυτική, να δημιουργηθεί δηλαδή ένα υβριδικό κράτος που δεν θα μπορεί να λειτουργήσει την επόμενη μέρα.

6) Λύση ή συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει με ταυτόχρονη παρουσία Τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο.

Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να αντιληφθεί ότι η σοβαρότητα και η πολυπλοκότητα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και του Κυπριακού τον υπερβαίνουν, όπως υπερβαίνουν και τον εκλογικό κύκλο μιας κυβέρνησης. Δεν μπορεί να τα διαχειρίζεται μόνος του, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

Χρειάζεται ένα ενιαίο και αρραγές εθνικό μέτωπο που μπορεί να εκφραστεί με σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών αλλά και κοινή συνάντηση με τη συμμετοχή της Κυπριακής ηγεσίας και των πολιτικών δυνάμεων των αδελφών μας Κυπρίων.

Τώρα είναι η ώρα για μια αποφασιστική εθνική στρατηγική που θα υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα του Ελληνισμού, χωρίς τις παθογένειες και τα λάθη του παρελθόντος.