Δημοσιονομική Εξυγίανση (Επί της Αρχής)

Ομιλία στην Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων

Συνέχιση της Επεξεργασίας και εξέτασης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική εξυγίανση – Θέματα αρμοδιότητας Υπουργείων Οικονομικών, Πολιτισμού και Τουρισμού και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης» (2η Συνεδρίαση)

Θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα εκλεκτό συνάδελφο ότι δεν είναι η στιγμή της μετάθεσης ευθυνών, αλλά είναι η στιγμή της ανάληψης των ευθυνών. Επειδή, σ’ αυτή τη χώρα, στο μεταπολιτευτικό σύστημα, ήταν συνήθης πρακτική η Αντιπολίτευση να λέει πάρα πολλά πράγματα και όταν έρχεται στη θέση ευθύνης της διακυβέρνησης να επικαλείται διάφορες προφάσεις ή πραγματικά γεγονότα για να αναθεωρεί προεκλογικές της δεσμεύσεις και επειδή και εμείς έχουμε κάνει την αυτοκριτική μας για πολλά πράγματα για τα οποία κάναμε στην πρόσφατη αντιπολιτευτική μας παρουσία, νομίζω ότι θα πρέπει όλοι να είμαστε λίγο πιο φειδωλοί και λίγο πιο προσεκτικοί, όταν εκστομίζουμε κορώνες πατριωτισμού, όταν μιλάμε για στάσεις, οι οποίες είναι για το εθνικό φρόνημα, γιατί πολύ σύντομα ή σε διάστημα εύλογο μπορεί κάποιοι εκ των οποίων σήμερα εμφανίζονται πατριώτες να κληθούν να πάρουν πιο επώδυνες αποφάσεις.

Συζητάμε, κύριε Πρόεδρε, ένα νομοσχέδιο το οποίο είναι όντως πολυνομοσχέδιο σε μια κατάσταση την οποία νομίζω ότι έχουνε αντιληφθεί όλοι, ότι θα πρέπει όλα να γίνονται σε συμπυκνωμένο χρόνο πολιτικό. Θα πρέπει πάρα πολλές διατάξεις που αφορούν θέματα οικονομίας και ανταγωνιστικότητας να εντάσσονται και να διορθώνονται. Νομίζω ότι αυτό δεν ενοχλεί κανέναν, όταν γίνονται με τη διαδικασία την ακολουθητέα και όχι με τη μορφή του κατεπείγοντος, κάτι που ζητούσε η Αντιπολίτευση επίμονα και πολύ σωστά. Νομίζω ότι υπάρχει ο επαρκής χρόνος να γίνει συζήτηση, να γίνουν τροποποιήσεις, να γίνουν διορθώσεις. Δεν υπάρχει, όμως, χρόνος για άλλη αναβολή, γιατί οι αναβολές εδώ και τριάντα εφτά χρόνια οδήγησαν την Ελλάδα σήμερα, τη χώρα και τη πολιτική ηγεσία να διαχειριστεί μια κατάσταση, η οποία θέλει πολύ επώδυνες, πολύ αντιδημοφιλείς και πολύ σκληρές αποφάσεις. Δε νομίζω ότι κανείς διαφωνεί στις διατάξεις για τη τουριστική κατοικία, βέβαια με τις επιφυλάξεις τις περιβαντολλογικές,  για τις οποίες νομίζω ότι υπάρχει αρκετός χρόνος για να ενσωματωθούν. Επίσης, νομίζω ότι κανείς δε διαφωνεί ότι θα πρέπει το όλο τουριστικό πρότυπο και μοντέλο της χώρας -ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας- ότι θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί, να γίνει ανταγωνιστικό και όχι, βεβαίως, να μείνουμε στο παλιό πρότυπο «ήλιος, θάλασσα» που και αυτό, κύριε Πρόεδρε, δυστυχώς, έχουμε φροντίσει και λόγω κοινωνικών αναταράξεων να το υπονομεύσουμε βαθύτατα. Τέλος, υπάρχουν πάρα πολλά, τα οποία θα πρέπει να γίνουν ακόμα.

Χαίρομαι που ο Υπουργός σε πρόσφατη τοποθέτησή του στη Βουλή εξέφρασε μία ξεκάθαρη στάση για το θέμα της διαρροής καταθέσεων στο εξωτερικό και την αποφασιστικότητα κα τη βούληση της Κυβέρνησης να σταματήσει αυτή η διαρροή. Βεβαίως, είναι νόμιμη αυτή η διαρροή, αλλά θα πρέπει να φορολογηθούν οι τόκοι των καταθέσεων και να μην απολέσει το δημόσιο έσοδα. Αυτό, όμως, δεν γίνεται μόνο με διμερή συμφωνία, γίνεται με μία σοβαρή συνεργασία και πρόθυμη στάση των ελληνικών τραπεζών, που γνωρίζουν μέχρι και τη τελευταία λεπτομέρεια, ποιοι καταθέτες έδιωξαν και πόσα ποσά στο εξωτερικό. Άρα, δε χρειάζεται να επιληφθεί το ΣΔΟΕ σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, μπορεί, κύριε Υπουργέ, νομίζω με μία λίστα από τις ελληνικές τράπεζες να δούμε πόσα ποσά διακινήθηκαν στο εξωτερικό και αν αυτά τα ποσά έχουν δηλωθεί. Βεβαίως, να υπάρχουν και ανάλογες κυρώσεις φορολογικές για αυτούς, οι οποίοι δεν τα έχουν δηλώσει.

Κύριε Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε να κάνω μία αναφορά για το θέμα της ρύθμισης της αγοράς παιγνίων, κάτι που βλέπω ότι επιμελώς αποφεύγουν να κάνουν οι περισσότεροι των συναδέλφων. Πρώτα από όλα θέλω να θυμίσω στους συναδέλφους στην Επιτροπή ότι αυτό το νομοσχέδιο για τα παίγνια, κατά 90% είναι το ίδιο, το οποίο έχει αναρτηθεί εδώ και έξι, τουλάχιστον, μήνες. Άρα, δεν υπάρχει  ούτε αιφνιδιασμός της Επιτροπής ούτε υπάρχει κάτι καινούριο, το οποίο ανατρέπει αυτό το οποίο ξέραμε, ήδη, μέχρι τώρα. Κάθε φορά που προκύπτει το ερώτημα της απελευθέρωσης της αγοράς τυχερών παιγνίων υπάρχει ένας ενστικτώδης πατερναλισμός, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση ούτε με το μορφωτικό επίπεδο ούτε με τις πολιτικές απόψεις ούτε με τις πεποιθήσεις. Οδηγεί, όμως, σε έναν νομικό ή νομικίστικο πατερναλισμό, ο οποίος ποινικοποιεί πολλές φορές και τη συμπεριφορά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το 2002 να ψηφίσει, σχεδόν ομόφωνα, η Βουλή ένα νομοσχέδιο, το οποίο θεωρητικά τότε απέβλεπε στη πλήρη απαγόρευση όλων των παιγνίων.

Θέλω να θυμίσω ότι τα τυχερά παίγνια είναι απαγορευμένα από το 1968. Ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα; Αυτή η απαγόρευση και των τεχνικών παιγνίων, επισημαίνεται ότι πλέον επισύρει πρόστιμο 31.000 ευρώ καθημερινά μετά τις αποφάσεις τις επαναλαμβανόμενες του ΔΕΚ. Ποιά είναι η πραγματικότητα σήμερα που υπάρχει απαγόρευση τυχερών παιγνίων από το 1968 και απαγόρευση όλων των παιγνίων από το 2002; Η πραγματικότητα είναι, κύριε Πρόεδρε, ότι το 2009 διαπιστώθηκαν 860 παραβάσεις και 979 συλλήψεις για «φρουτάκια», παρεμφερείς οι αριθμοί για το 2010. Εδώ και δύο χρόνια το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχει στείλει εγκύκλιο που απαγορεύει την επιβολή προστίμου 10.000 ευρώ για κατάσχεση παράνομου ηλεκτρονικού παιχνιδιού. Ενώ από το 2003 δεν έχει εισπραχθεί ούτε ένα πρόστιμο. Την ίδια στιγμή στη χώρα μας λειτουργούν 250 διαδικτυακοί τόποι στοιχηματισμού. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή 20.000 μηχανήματα AWP που είναι περιορισμένου κέρδους, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις λειτουργούν 150.000 μηχανήματα, τα οποία είναι τύπου «φρουτάκια». Είναι, κύριε Πρόεδρε, τα μηχανήματα που ο κάθε συνάδελφος βλέπει στη καφετέρια της γειτονιάς του ή εάν πάει σε έναν οποιοδήποτε χώρο θα δει ένα τέτοιο μηχάνημα. Είναι μία πραγματικότητα που είναι δίπλα μας, που λειτουργεί, που εκτιμάτε ότι στο διαδικτυακό κομμάτι έχει τζίρο στα 4 δις ευρώ, ενώ συνολικά είναι υπερδιπλάσιος ο τζίρος που  διακινείται γύρω από αυτή τη παράνομη δραστηριότητα.

Εμείς λέμε ότι αυτό το πράγμα δεν πρέπει να υπάρχει, το δαιμονοποιούμε, όπως δαιμονοποιούμε και πάρα πολλά άλλα πράγματα στη χώρα μας, όπως είναι η παραπαιδεία, όπως είναι τα φακελάκια στους γιατρούς, όπως είναι οι παράνομες συναλλαγές, τα καταγγέλλουμε, αλλά σαν πολιτεία δεν κάνουμε τίποτα για να τα ελέγξουμε. Νομίζω ότι μια υπεύθυνη πολιτεία σήμερα πρέπει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και πρέπει να πάρει δραστικά μέτρα και να ψηφίσει τέτοια πλαίσια ελέγχου και ρύθμισης των αγορών, ώστε και να προστατεύονται οι καταναλωτές, αλλά και το κράτος να μη χάνει έσοδα από μια δραστηριότητα, η οποία λειτουργεί ήδη και η οποία εγγίζει τα 10 δις ευρώ.

Σύμφωνα με έρευνες του Οικονομικού Πανεπιστημίου το 31% όσων κάνουν διαδικτυακές συναλλαγές παίζει ηλεκτρονικά παίγνια. Το 6% παιδιών ηλικίας 14-16 ετών παίζει τυχερά παίγνια μέσα στο διαδίκτυο χρησιμοποιώντας τις πιστωτικές κάρτες των γονέων τους. Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που ο τζίρος των νόμιμων δραστηριοτήτων. όπως είναι στα Καζίνο ή στα λαχεία, μειώνεται σε ποσοστό 30%, εμείς προσποιούμαστε ότι δεν καταλαβαίνουμε γιατί γίνεται αυτό, γιατί έχει αναπτυχθεί μία υπερμεγέθης παράνομη διαδικτυακή αγορά. Βεβαίως, το 85% από 15.000 σχεδόν ενεργών διαδικτυακών  τόπων στην Ε.Ε. λειτουργεί παράνομα και είναι μία αγορά που σε επίπεδο Ε.Ε. ακόμα δεν έχει ρυθμιστεί. Όλα αυτά, λοιπόν, γίνονται στη χώρα μας και αυτή είναι η ειρωνεία, ενώ η Ελλάδα και άλλες τέσσερις μόλις χώρες της Ε.Ε. απαγορεύουν τον ιντερνετικό τζόγο και την ίδια στιγμή αναπτύσσονται δραστηριότητες σχεδόν 5 δις ευρώ. Δεν είναι λοιπόν ταμπού, δεν είναι πρόκληση να λέμε ότι ο υπεύθυνος στοιχηματισμός που βασίζεται στη διαφάνεια, στην επωνυμία των παικτών, στις απαγορεύσεις και στους ελέγχους που αφορούν ευπαθείς ομάδες και συγκεκριμένες ηλικίες και είναι μια πραγματικότητα σε όλη την Ε.Ε., ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να ρυθμιστεί και στη χώρα μας.

Με αυτό το νομοσχέδιο το οποίο οργανώνει την αγορά γλιτώνουμε το πρόστιμο το οποίο είναι κοντά στα 11,5 εκατ. ευρώ το χρόνο. Το σκέλος των εσόδων από μία υπαρκτή αγορά δεν είναι αμελητέο, όμως, δεν είναι το μείζον. Δε ρυθμίζεται η αγορά για να βγάλει το κράτος έσοδα από αυτό, όμως επιλέγει η Κυβέρνηση και ορθά κατά την άποψή μου, το μοντέλο της ελεγχόμενης απελευθέρωσης μέσα από ένα δίκτυο καταστημάτων του ΟΠΑΠ, το οποίο έχει δημόσιο χαρακτήρα κατά μία έννοια, έχει συνδεθεί με όλη την ελληνική κοινωνία με υπεύθυνο και οργανωμένο στοιχηματισμό.

Μιλάει το νομοσχέδιο, θα τα πούμε και στην κατ’ άρθρον συζήτηση και στην Ολομέλεια  για αμιγείς χώρους και όχι σε κάθε ψυχαγωγικό χώρο ή σε κάθε καφετέρια, να υπάρχει και ένα ή παραπάνω τυχερό παιχνίδι. Αυτά είναι που δημιουργούν εθισμό και συνθήκες, τις οποίες δεν θέλουμε να τις θυμόμαστε. Βεβαίως, η ατομική κάρτα παίκτη, που για μένα είναι πολύ σημαντικό, όπου πλέον ο καθένας θα παίζει επώνυμα και η κάθε συναλλαγή του θα ελέγχετε και θα πιστοποιείται ανά πάσα στιγμή.

Αυτά, βεβαίως, κύριε Υπουργέ είναι μεγάλο στοίχημα και είναι μεγάλο το πολιτικό φορτίο για αυτή τη Κυβέρνηση, κατά πόσον η Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, που έχει όλες αυτές τις αρμοδιότητες, επιτέλους, θα λειτουργήσει. Μια Επιτροπή η οποία λειτουργεί εδώ και εφτά χρόνια και εδώ και τέσσερα χρόνια δεν έχει κάνει καμία συνεδρίαση, καμία δραστηριότητα. Δε θέλω να ανατρέξω στις εποχές προ του 2002. Καλό θα ήταν, όμως, να διερευνήσουμε τα περιουσιακά στοιχεία των μελών της Επιτροπής, που έδιναν τότε τις άδειες, γιατί είχε αναπτυχθεί ένα παράνομο δίκτυο διαφθοράς και διαπλοκής προς όφελος λίγων. Θα προτείνω συγκεκριμένα πράγματα στη κατ’ άρθρον συζήτηση. Να υπάρχει μία ενίσχυση της λειτουργίας της Επιτροπής, ώστε ο έλεγχος της αγοράς να είναι πραγματικός και όχι κατ’ επίφαση έλεγχος και να σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι δεν βλέπουμε αυτό το οποίο ο κάθε συνάδελφος εδώ μέσα βλέπει στο καφενείο της γειτονιά του, σε κάθε χώρο ψυχαγωγίας και είναι το επικίνδυνο να αυτοπροκαλεί εθισμό και προφανώς, είναι αυτό το οποίο θα πρέπει να αποτρέψουμε.