Εισήγηση στην Ολομέλεια επί της πρότασης νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση έκτακτων φόρων

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ξέρουμε όλοι καλά ότι τα δύο τελευταία χρόνια η χώρα βρίσκεται κυριολεκτικά σε κατάσταση κινδύνου.

Ενός θανάσιμου κινδύνου για το ελληνικό κράτος, πρωτίστως όμως και κυρίως για την ελληνική κοινωνία και τον ελληνικό λαό.

Τα δύο τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία βρέθηκε πολλές φορές στο χείλος της καταστροφής.

Μια οικονομία που όχι απλώς δεν ισορροπεί κάπου, αλλά αιμορραγεί από παντού.

Η κατάσταση αυτή δεν δημιουργήθηκε φυσικά την άνοιξη του 2010.

Είναι αποτέλεσμα και της πολιτικής που έφερε το δημόσιο χρέος διπλάσιο και το δημοσιονομικό έλλειμμα πενταπλάσιο από το 2004 ως το 2009.

Είναι αποτέλεσμα και πολλών άλλων πολιτικών, πρακτικών, λαθών, νοοτροπιών, ακόμη και δοξασιών που μας συνόδευαν επί δεκαετίες και με τρόπο αργό αλλά σταθερό προετοίμαζαν το έδαφος για τις σημερινές εξελίξεις.

Το σαθρό δηλαδή έδαφος, πάνω στο οποίο πατά η ελληνική οικονομία.

Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.

Συμφωνούμε ότι είναι οδυνηρή για το σύνολο του ελληνικού λαού.

Συμφωνούμε ότι είναι πρωτοφανής τουλάχιστον για τις τελευταίες δεκαετίες.

Και συμφωνούμε επίσης ότι είναι μη αναμενόμενη και άδικη για μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.

Την πραγματικότητα αυτή, κάποιοι κλήθηκαν να τη διαχειριστούν ώστε να μην γίνει ανεξέλεγκτη και δραματική.

Και αν θέλουμε να είμαστε εντός της πραγματικότητας, πρέπει πρώτα απ’ όλα να δούμε τι περιλαμβάνει και τι προτείνει η πρόταση που συζητάμε σήμερα.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Η πρόταση του ΚΚΕ ζητά την κατάργηση ρυθμίσεων που εντάσσονται ακριβώς σε αυτή τη διαχείριση και αυτή την οριακή κατάσταση.

Μια πρόταση που δειχνει να μην καταλαβαίνει ποια είναι η κατάσταση του κράτους και ποια θα γίνει η κατάσταση των πολιτών αν εγκαταλειφθεί αυτή η προσπάθεια.

Αυτή τη στιγμή, είτε μας αρέσει είτε όχι, πρέπει να γίνουν ζωτικές ενέργειες για τη μείωση του ελλείμματος γιατί πολύ απλά το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε στις βασικές υποχρεώσεις του.

Ξέρουμε άραγε τι σημαίνει αυτό;

Έχουμε συνειδητοποιήσει ποια είναι η πραγματική κατάσταση;

Η οικονομία ισορροπεί πάνω στο κενό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Ένα τεράστιο κενό που απαγορεύει την ίδια την λειτουργία των βασικών δομών, της παιδείας, της υγείας, της Δημόσιας Διοίκησης, ακόμη και της Εθνικής Άμυνας.

Ένα τεράστιο κενό, που μπορεί να καλυφθεί μόνο με δανεισμό, και όχι έναν απλό δανεισμό.

Ο δανεισμός από το μηχανισμό στήριξης διασώζει την βιωσιμότητα του κράτους, αλλά γεννά και πολλές οδυνηρές υποχρεώσεις.

Οι εισφορές των οποίων ζητά την κατάργηση το Κομμουνιστικό Κόμμα, ξέρουμε όλοι ότι είναι επώδυνες, δυσάρεστες, επαχθείς για την πλειοψηφία των πολιτών που τα επωμίζονται.

Ούτε κρυβόμαστε, ούτε επιχειρούμε να βαφτίσουμε το κρέας ψάρι και να εμφανίζουμε σαν ευχάριστες, λύσεις που ποτέ δεν θα υιοθετούσαμε υπό κανονικές συνθήκες.

Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και ο πιο κακόπιστος και αρνητικός παρατηρητής μπορεί να εντοπίσει στοιχεία και λογικής και αναλογικότητας.

Γιατί για τα μικρότερα εισοδήματα και περιουσίες γίνεται προσπάθεια να προστατευθούν, πάντα βέβαια στο μέτρο που είναι εφικτή η προστασία μέσα στα όρια μιας τέτοιας κρίσης.

Και ταυτόχρονα, η διάσωση του προϋπολογισμού και της οικονομικής σταθερότητας ουσιαστικά διασφαλίζει και την αξία της ακίνητης περιουσίας, δηλαδή της περιουσίας των πολιτών που απέκτησαν με μεγάλους κόπους

Έγινε όμως προσπάθεια να γίνουν οι επιβαρύνσεις αυτές όσο το δυνατόν πιο δίκαιες και να τηρήσουν τις αρχές της φορολογικής,αλλά και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ας είμαστε ειλικρινείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Τα τέλη και η ειδική εισφορά είναι επώδυνα αλλά απαραίτητα.

Ήταν όμως αναπόφευκτα;

Σε μεγάλο βαθμό ναι, όχι όμως εντελώς.

Η απόκλιση από τους δημοσιονομικούς στόχους τα κατέστησε πράγματι αναπόφευκτα, αλλά η απόκλιση αυτή οφείλεται και σε λόγους πολιτικής αδυναμίας, διαχειριστικής αστοχίας,  προχειρότητας και λανθασμένων επιλογών. Διαχρονικά, κυρίως, αλλά και κατά τα τελευταία δυόμισι χρόνια.

Οφείλεται και στην έλλειψη πίστης στην πραγματική αλλαγή, στο έλλειμμα υλοποίησης και ολοκλήρωσης των μεταρρυθμίσεων, στην ανεπαρκή στήριξη της μεγάλης εθνικής προσπάθειας από το σύνολο του πολιτικού συστήματος

Αυτά τα λάθη, ή ορθότερα και αυτά τα λάθη, οι παραλείψεις , οι υστερήσεις έφεραν  πιο κοντά τις αστοχίες, τις οριζόντιες περικοπές, τις έκτακτες φορολογήσεις. Οι διαχρονικές πολιτικές και διοικητικές αδυναμίες οδήγησαν στην επιβολή αυτών των μέτρων. Και αυτό επιμερίζεται σε όλο το πολιτικό φάσμα αλλά κυρίαρχα στα κόμματα που άσκησαν εξουσία.

Πρέπει εδώ να σημειώσω, ότι τα μέτρα αυτά δεν πρέπει να είναι και δεν είναι οι κύριες πολιτικές που σκοπεύουν να αποκαταστήσουν τη δημοσιονομική ισορροπία.

Η αναμόρφωση και η σταθεροποίηση του φορολογικού συστήματος, η μεταρρύθμιση στη φορολογική Διοίκηση, τα μέτρα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής πρωταγωνιστούν στην κατεύθυνση δικαιότερης κατανομής των βαρών.

Αποσκοπούν επίσης, στην αντιμετώπιση χρόνιων προβλημάτων και στρεβλών καταστάσεων,  πάνω στις οποίες έχει δομηθεί η εθνική οικονομία.

Αν δεν αντιμετωπίσουμε αυτά τα διαρθρωτικά προβλήματα, εξυγίανση και ανάπτυξη δεν θα καταφέρουμε να πετύχουμε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η πρόταση νόμου που συζητάμε αναφέρεται σε μια κατάσταση που δεν λαμβάνει υπόψη της τα πραγματικά δεδομένα.

Υπάρχει κάποιος σε αυτήν την αίθουσα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που θέλει να επιβαρύνει άδικα και υπέρμετρα τους πολίτες, το λαό, τα αδύναμα στρώματα με φόρους, με τέλη, με εισφορές, με χαράτσια;

Υπάρχει κάποιος που έχει το μαγικό ραβδάκι που θα λύσει με μιας το οικονομικό πρόβλημα της χώρας για να βρεθούμε στην ευχάριστη θέση να αποσύρουμε τις επιβαρύνσεις αυτές;

Ή μήπως υπάρχει κάποιος που έχει το μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας και εμείς οι ανάλγητοι και οι κακοί θέλουμε να βλέπουμε τους πολίτες να υποφέρουν;

Την προάσπιση του λαού στο σύνολό του, του εθνικού συμφέροντος, της κοινωνικής συνοχής, της χώρας ολόκληρης, δεν μπορεί κανείς να την εμφανίζει ως αποκλειστική ευαισθησία του.

Καταλαβαίνουμε την αγωνία και την ευαισθησία των συναδέλφων της Αριστεράς, αλλά ευαισθησία έχουμε κι εμείς για τα αύριο αυτού του λαού και αυτού του τόπου.

Η ευθύνη είναι πολύ βαριά και είναι για μας οδηγός σε μια πορεία δύσκολη. Η ευθύνη είναι πολύ μεγάλο πράγμα όταν την επωμίζεσαι, και πολύ ελαφρύ όταν την επικαλείσαι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Πόσο μάλλον όταν οποιαδήποτε παρέκκλιση μπορεί να οδηγήσει στην πραγματική καταστροφή, στην πραγματική χρεοκοπία του λαού μας, μέρος του οποίου, σάρκα από τη σάρκα του είμαστε κι εμείς και εσείς.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές

Το αύριο μπορεί να είναι καλύτερο, όμως δυστυχώς περνά υποχρεωτικά μέσα από το σήμερα.

Μακάρι να μπορούσαμε όχι απλώς να καταργούμε επώδυνες ρυθμίσεις, αλλά να λειτουργούμε σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον.

Η δική μας εθνική συνειδητοποίηση, λέει πως αν δεν πετύχουμε στο χρονικό αυτό διάστημα το στόχο μιας αναγκαίας δημοσιονομικής ισορροπίας, δεν πρόκειται να υπάρξει στο άμεσο μέλλον ελπίδα ανάκαμψης.

Η συγκυρία επιβάλλει να είμαστε υπεύθυνοι, δυστυχώς δυσάρεστοι αλλά ειλικρινείς.

Με αυτήν λοιπόν την αίσθηση της ευθύνης και με απόλυτη συναίσθηση της δυσκολίας της κατάστασης για όλους, με απόλυτο σεβασμό στη διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων, δεν μπορούμε να υπερψηφίσουμε την πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος.

Σας καλώ, όμως,  να καταθέσετε τις ιδέες σας, τις θετικές σας προτάσεις, τεκμηριωμένες και κοστολογημένες, για να δούμε πώς μπορούμε να κάνουμε αυτήν την προσπάθεια λιγότερο επαχθή, περισσότερο αποτελεσματική, περισσότερο ανθρώπινη.

Κύριες και κύριοι συνάδελφοι,

Αν θέλουμε να κάνουμε το δικό μας χρέος προς τον λαό, για να χρησιμοποιήσω τη φράση του Κώστα Βάρναλη, δεν μπορούμε παρά να ακολουθήσουμε τον δύσκολο δρόμο.

Εμείς με το μέλλον των παιδιών μας δεν πρόκειται να παίξουμε, γιατί διαλέξαμε από την αρχή το δύσκολο, τον επώδυνο δρόμο της ευθύνης. Είναι οδυνηρός για όλους μας, αφού μας αναγκάζει σε επιλογές που δεν θα κάναμε, αλλά είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να οδηγήσει στην ελπίδα.Ελπίδα όχι επίπλαστη και εικονική αλλά βασισμένη σε γερά θεμέλια.