Ομιλία στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου για τους πληγέντες των πυρκαγιών στο Μάτι

Συνεδρίαση Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου για το Μάτι

Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας ««Κύρωση της από 24.07.2019 Π.Ν.Π «Λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση άμεσων κινδύνων και αναγκών στις περιοχές της Περιφερειακής Ενότητας Ανατολικής Αττικής που επλήγησαν από τις πυρκαγιές της 23ης Ιουλίου 2018.» (Α’ 127), σύσταση και καταστατικό λειτουργίας της εταιρείας «Μάτι Ξανά».»

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Συζητάμε σήμερα για την Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου σ’ ένα ζήτημα, που νομίζω ότι είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητο και μας αγγίζει όλους, σε μια πρωτοφανή εθνική τραγωδία που συνέβη 13 μήνες πριν και είχε ως αποτέλεσμα, να χαθούν πάνω από 100 συνάνθρωποί μας και να υπάρχει μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή.

Ως εκ τούτου, είναι προς τη θετική κατεύθυνση η οποιαδήποτε πρωτοβουλία πολιτική και νομοθετική, η οποία συμβάλλει στην ανακούφιση των πληγέντων και την επούλωση των όποιων πληγών.

Επειδή, δυστυχώς, είχα το προνόμιο, να εκλεγώ βουλευτής το 2007, 15 με 20 μέρες μετά τις πρωτοφανείς φωτιές – φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία, δε μπορώ, να μην αναφερθώ και σήμερα και να κάνω έναν παραλληλισμό με το ειδικό ταμείο αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών, που όπως επικράτησε λεγόταν Ταμείο Μολυβιάτη. Βλέποντας ότι είναι μέρος της νομοθετικής πρωτοβουλίας και η σύσταση Ειδικού Ταμείου.

Θέλω να ενημερώσω τους συναδέλφους για την πορεία αυτού του Ταμείου προς αποφυγή παρόμοιων καταστάσεων και εξελίξεων, ενόψει του Ταμείου που συστήνεται τώρα με αφορμή την τραγωδία στο Μάτι.

Πολύ σύντομα λοιπόν, το 2007, 93.000 δωρητές έδωσαν 208 εκατομμύρια ευρώ. Έτσι συστήνεται το Ταμείο Μολυβιάτη, το οποίο μέχρι το 2009, που ο κ. Μολυβιάτης, επειδή άλλαξε η Κυβέρνηση παραιτείται, είχε απορροφήσει 76 εκατομμύρια ευρώ για κάθε σπίτι, σε σύνολο 1.200 σπιτιών και 800 αγροικιών.

Θέλω να πω στους συναδέλφους ότι στις πυρκαγιές του 2007 αυτό που προκάλεσε το συγκινητικό τμήμα δωρεών από όλο τον κόσμο ήταν, δυστυχώς, οι 49 ανθρώπινες ψυχές που χάθηκαν στο Νομό Ηλείας, με αποκορύφωμα την Αθανασία Κάρτα – Παρασκευοπούλου, τη μητέρα που κάηκε ζωντανή με τα τέσσερα παιδιά της, περιμένοντας τον βέβαιο θάνατο, τον Αντιδήμαρχο Κρέσπη, ο οποίος έσκαψε στο χώμα λάκκο για να αποφύγει τη φωτιά και κατέληξε μερικές μέρες μετά, τους πυροσβέστες που έπεσαν την ώρα του καθήκοντος και δεκάδες άλλους πολίτες, οι οποίοι, δυστυχώς, κάηκαν σε αυτές τις πυρκαγιές.

Λέει, λοιπόν, ο κ. Μολυβιάτης, αρκετά χρόνια μετά, όταν γίνεται ντόρος γι’ αυτό το θέμα, ότι φεύγοντας είχε δαπανήσει 76 εκατομμύρια και για τα υπόλοιπα 132 που απέμεναν είχαν σχεδιαστεί ότι τα 80 εκατ. έπρεπε να απορροφηθούν για αντιπλημμυρικά και αντιδιαβρωτικά έργα και έργα πυροπροστασίας. Στόχος του, όπως είπε τότε, ήταν να περισσέψουν, περίπου, 50 εκατομμύρια ευρώ για μελλοντικές δράσεις σε ανάλογες φυσικές καταστροφές.

Το 2011, καταργείται αυτό το Ειδικό Ταμείο. Μεταφέρονται τα υπόλοιπα χρήματα στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και στο Λογαριασμό Αρωγής Πυρόπληκτων. Το 2013, ο τότε Υπουργός Οικονομικών, απατώντας σε ερώτηση τεσσάρων Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, λέει ότι έχουν μεταφερθεί 120 εκατ. και ότι έχουν, ήδη, δαπανηθεί 28 εκατ. € τα οποία απευθύνθηκαν, όλως τυχαίως, στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος. Εγώ δεν θυμάμαι το 2007 η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος να είναι στο pic των πυρόπληκτων περιοχών. Μεταφέρονται, λοιπόν, στην Αποκεντρωμένη Περιφέρεια Θεσσαλίας Στερεάς Ελλάδος, στο Υπουργείο Υποδομών, χωρίς να αναφέρονται οι συγκεκριμένες δράσεις, στις οποίες απορροφήθηκαν τα χρήματα, όπως και τα έργα που εκτελέστηκαν.

Παραμένει, λοιπόν, το 2013 ένα υπόλοιπο 92,7 εκατ. €, από το οποίο θα πρέπει να αφαιρέσουμε ακόμη ένα ποσό. Στο τέλος του 2012, εκδίδεται κοινή υπουργική απόφαση, με υπογραφή του κ. Χατζηδάκη, τότε Υπουργού Ανάπτυξης και του κ. Στουρνάρα, τότε Υπουργού Οικονομικών, με την οποία διατίθενται 24,7 εκατομμύρια ευρώ στη Δυτική Ελλάδα, 15,8 εκατομμύρια ευρώ στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και 7 εκατ. € πάλι στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος.

Αν, λοιπόν, αφαιρέσουμε το σύνολο των ποσών που διανεμήθηκαν ή απορροφήθηκαν σε όλες τις δράσεις, ασχέτως αν πήγαν για την πυρόπληκτη Ηλεία, που ήταν και η αφορμή για να συγκεντρωθούν δωρεές, ή στη Δυτική Ελλάδα, στην Πελοπόννησο ή και στην υπόλοιπη χώρα, απομένει ένα υπόλοιπο 47 εκατ. €, τα οποία συγκεντρώθηκαν το 2007 για τις τραγικές και φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία.

Μέχρι σήμερα, δεν ξέρουμε -και περιμένω μία απάντηση- που βρίσκονται και εάν είναι στην πρόθεση της Κυβέρνησης αυτά τα 47 εκατομμύρια ευρώ να διατεθούν ή αν πάνε στον Ειδικό Λογαριασμό που συστήνεται στο Μάτι. Όταν αναφέρει η πέμπτη παράγραφος του σχεδίου νόμου «από κάθε άλλη νόμιμη πηγή», θα πρέπει να ξεκαθαρίσει η Κυβέρνηση, αν τα 50 εκατομμύρια ευρώ που περίσσεψαν και συγκεντρώθηκαν με αφορμή την τραγωδία στην Ηλεία, θα διατεθούν για δράσεις στην περιοχή και στο Νομό Ηλείας και στις πραγματικά πυρόπληκτες περιοχές τότε ή θα διατεθούν για άλλο σκοπό.

Σήμερα είδα τον, πρώτο τη τάξει, Υπουργό που ήταν πρωί πρωί, μαζί με τον κ. Χαρδαλιά στη φωτιά, να αναφέρεται στην έγκαιρη παρουσία της Περιφέρειας και πόσο αποτελεσματική είναι η Περιφέρεια. Φαντάζομαι ότι το ίδιο θα έκανε και πριν από είκοσι μέρες. Δεν μπορεί Υπουργός να λέει σήμερα δύο φορές, ζωντανά στην τηλεόραση, ότι «θέλω να εξάρω την έγκαιρη κινητοποίηση της Περιφέρειας», γιατί ήταν ο ίδιος Υπουργός πριν από είκοσι μέρες, όταν ήταν η φωτιά πάλι στην Αττική και στη Στερεά Ελλάδα, και δεν είχε πει πάλι το ίδιο.

Κάποια στιγμή, λοιπόν, θα πρέπει να μιλήσουμε, εις μνήμη των θυμάτων που χάθηκαν στο Μάτι, για τις πραγματικές πολιτικές ευθύνες. Είναι σκανδαλώδης ο τρόπος, με τον οποίο έχουν συγκαλυφθεί οι ευθύνες της Περιφέρειας Αττικής, γιατί δεν συγκάλεσε ποτέ με τη νόμιμη σύνθεση το Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας, δεν έλαβε ποτέ καμία απόφαση για εκκένωση ή μη εκκένωση, παρά την περί τούτου εισήγηση της Πυροσβεστικής. Το είπε δύο φορές ο τότε Αρχηγός της Πυροσβεστικές στη συνέντευξη που έγινε λίγες ώρες μετά.

Νομίζω ότι η μνήμη των θυμάτων απαιτεί να ξέρουμε, ποιοι έφταιξαν, αν ποιοι ολιγωρήσαν και ποιοι δεν πήραν τις αποφάσεις που έπρεπε όταν έπρεπε.