Προμήθειες Άμυνας 2η Συνεδρίαση Ολομέλειας (Δευτερολογία)

Ομιλία στην Ολομέλεια

Συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «Δημόσιες Συμβάσεις Έργων, Υπηρεσιών και Προμηθειών στους τομείς της Άμυνας και της Ασφάλειας – Εναρμόνιση με την Οδηγία 2009/81/ΕΚ – Ρύθμιση Θεμάτων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας» (Δευτερολογία)

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι συνάδελφοι, καταρχάς, θέλω να ξεκινήσω από τα θέματα στα οποία συμφωνούμε. Και όλοι συμφωνούμε για τη σημασία των θεμάτων εθνικής άμυνας και ασφάλειας σε αυτή την Αίθουσα. Όλοι συμφωνήσαμε και συμφωνούμε ότι πραγματικά χρειάζονται ριζικές, βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις στο σύστημα αμυντικών προμηθειών, ένα σύστημα αμαρτωλό, ένα σύστημα διεφθαρμένο, ένα σύστημα, το οποίο όχι μόνο κόστιζε στα δημόσια οικονομικά, αλλά έθετε και εν αμφιβόλω το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων για τις προηγούμενες δεκαετίες. Και βεβαίως, όλοι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, συμφωνούμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας και ανήκουμε σε μία ευρύτερη ευρωπαϊκή οικογένεια η οποία μας δεσμεύει σε κάποιες οδηγίες και σε κάποιους κανονισμούς, τους οποίους πρέπει να υιοθετούμε.

Όμως, δεν θέλω να αδικήσω αυτή τη συζήτηση, κύριε Πρόεδρε, γιατί πραγματικά ήταν μια καλή συζήτηση, μια γόνιμη συζήτηση, μια δυναμική συζήτηση, όπου όλες οι πολιτικές πλευρές έθεσαν τις δικές τους, βεβαίως, παρατηρήσεις. Ατυχώς, κατά την άποψή μου, χωρίς να υπάρχει μείζον ζήτημα, κάποιοι προσπάθησαν, αναπαράγοντας παλαιές πρακτικές, πρακτικές που έχουν χρεοκοπήσει και πρακτικές οι οποίες σε αυτή την Αίθουσα κυριάρχησαν τριάντα επτά και πλέον χρόνια και οδήγησαν στο αδιέξοδο που οδήγησαν σήμερα, να πυροδοτήσουν αυτή τη συζήτηση με θέματα ήσσονος σημασίας για το αν παρίσταται ή όχι ο Υπουργός σε μια τροπολογία η οποία κόλλησε σε εκατόν έντεκα άρθρα ενός νομοσχεδίου-τομή για τα δημόσια οικονομικά και για το σύστημα προμηθειών και αμυντικών εξοπλισμών της χώρας.

Όμως, θεωρώ ότι αυτή η συζήτηση μας κάνει όλους πιο σοφούς, γιατί απέδειξε στην πράξη ότι η συναίνεση δεν είναι μόνο υποχρέωση της Μειοψηφίας, αλλά είναι κυρίως ευθύνη της Πλειοψηφίας. Και θέλω να συγχαρώ την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, γιατί είχε την υπομονή να μείνει σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης, να ακούσει όλες τις παρατηρήσεις, όλες τις προτάσεις, όλες τις βελτιώσεις που έκαναν οι συνάδελφοι από όλες τις πτέρυγες της Βουλής.

Ο Υπουργός, βεβαίως, δέχθηκε τις παρατηρήσεις που είναι προς την ίδια κατεύθυνση της αυστηροποίησης των όρων, των προϋποθέσεων και των κυρώσεων στη λογική της διαφάνειας, στη λογική της πιο χρηστής διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών. Διευκρίνισε τα πραγματικά δεδομένα, κάνοντας μια δίκαιη αναδρομή στο σύντομο παρελθόν, χωρίς να ζητάει, βεβαίως -μια και είναι σήμερα και του Ιωάννου του Προδρόμου- να αποκεφαλιστούν πρόσωπα ή πρακτικές.

Το μόνο που δεν κάνατε, κύριε Υπουργέ -και ειλικρινά λυπάμαι γι’ αυτό- είναι ότι δεν καταφέρατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω δύο χρόνια, ώστε να μεταφέρετε όλες αυτές τις αγωνίες, όλες αυτές τις προτάσεις, όλες αυτές τις παρατηρήσεις, που κυρίως διατυπώθηκαν από το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στον προκάτοχό σας Υπουργό της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος διαπραγματεύτηκε -στο βαθμό που διαπραγματεύτηκε- τους όρους αυτής της Οδηγίας, την οποία ψηφίζουμε σήμερα.

Όμως, δεν έχει κανένα νόημα, κύριε Πρόεδρε, να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, γιατί είναι βέβαιο ότι αν πολλοί από τους πρωταγωνιστές και τους παρόντες σε αυτήν την Αίθουσα σήμερα –δεν εννοώ τους φυσικά παρόντες, εννοώ σε αυτήν τη κοινοβουλευτική περίοδο παρόντες- μπορούσαν να γυρίσουν το χρόνο πίσω, είναι βέβαιο ότι όχι μόνο θα κοκκίνιζαν, αλλά θα έκαναν και πολιτικό «χαρακίρι».

Όμως, τώρα δεν έχει νόημα να γυρίσουμε το χρόνο πίσω. Τώρα πρέπει να κερδίσουμε χρόνο και να κάνουμε άλματα, ώστε να μπορέσουμε να πετύχουμε τις μέγιστες δυνατές συναινέσεις, τη μέγιστη δυνατή σύγκλιση σε αυτονόητα πράγματα, τα οποία υπερβαίνουν κομματικές αντιπαραθέσεις, ξεπερνάνε μικροκομματικές λογικές και, βεβαίως, νομίζω ότι μας βρίσκουν όλους σύμφωνους.

Επαναλαμβάνω, κύριε Πρόεδρε, ότι θεωρώ ότι έγινε μία πολύ γόνιμη συζήτηση και θεωρώ και ότι και ο κύριος Υπουργός πραγματικά και έμπρακτα απέδειξε -και ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Μπεγλίτης- ότι όταν λένε κοινοβουλευτική συζήτηση, τιμούν τον όρο της κοινοβουλευτικής συζήτησης και αποδέχτηκαν τις περισσότερες από τις παρατηρήσεις, χωρίς βεβαίως να παραβαίνουν το κοινοτικό δίκαιο, χωρίς να αναιρούν τον εαυτό τους.

Σε αυτήν τη λογική, νομίζω, λοιπόν, ότι αυτό είναι η καλύτερη αφορμή και κάνω έκκληση στα κόμματα της αντιπολίτευσης να συμφωνήσουν σε αυτήν τη διαδικασία και, βεβαίως, να υπερψηφίσουν στα άρθρα το νομοσχέδιο, τουλάχιστον σε αυτά, στα οποία ο Υπουργός απέδειξε ότι συμφωνεί και αποδέχεται τις προτάσεις τους.

Ευχαριστώ.